اخبار

نادیا مفتونی می‌گوید: در علوم انسانی ما باید بتوانیم پارادایم حاکم را بشناسیم و مخاطب را پیدا کنیم، اینکه خودمان خوشحال باشیم که تنها در داخل کشور آثارمان را می‌خوانند و می‌خوانیم ـ اگر چنین باشد ـ کافی نیست.

نخست روا میدارد دیباچۀ سخن را به فرازهایی از ترجمة شیوای نهج البلاغه، اثر جاویدان شادروان استاد دکتر سیّد جعفر شهیدی بیارایم و سپس مقالۀ خود را با عنوان «مدیری و رهبری در اسلام با تکیه بر نهج البلاغه» هم راه با خاطره ای چند از کلاس درس استاد ارائه دهد.

کتاب «نامه‌های زنان ایرانی»، مجموع 62 نامه مندرج از زنان ایرانی عصر مشروطه در روزنامه ایران‌نو را شامل می‌شود. این نامه‌ها همگی به قلم زنان ایرانی‌ است و از 475 شماره از شمارگان روزنامه ایران‌نو استخراج شده است.

کتاب «فرایند شکل‌گیری شهر قرون وسطی در شهر قم قرون وسطی» از محمدرضا شهدی‌پاک بررسی سیاست، تاریخ، اجتماع و اقتصاد این شهر باستانی را مدنظر قرار داده است.

آخرین روز نمایشگاه «مسافران برلین و رم» در موزه هنرهای معاصر تهران و سرنوشت آثار گنجینه موزه كه ماه‌هاست صحبت برگزاری نمایشگاهی از آنها در خارج از كشور مطرح است، باعث شد تا بار دیگر بحث بر سر این نمایشگاه بالا بگیرد.

برای ورود به بحث، نخست گفتاری از حضرت با تفسيری از ابن ابي الحديد را اينجا نقل می کنيم: شرح نهج البلاغة لابن أبى الحديد ؛ ج‏۷ ؛ ص۳۳ به بعد ۹۱ و من كلام له ع لما أراده الناس على البيعة بعد قتل عثمان رضي الله عنه‏

میان تاریخ و اسطوره مرز مشخصی نیست و این خود نشانه ای از دوپارگی جان آدمی است که از دیرباز میان پندار و واقعیت آواره است. نیمی از روان ما آگاه و روشن و واقعگراست و با معیار تجربه و منطق، حقیقت می جوید و شیفتۀ تاریخ است و نیم دیگر جانمان ناآگاه و تاریک و وهم گراست و در پناه پندار و جادو، رویا می خواهد و فریفتۀ اسطوره است.

٤٠ سال از مرگ دكتر می‌گذرد، علی شریعتی روشنفكری كه بیش از ٤٤ سال زندگی نكرد، اما در طول حیات كوتاهش در زمان‌های سخت متلاطم، آن چنان ردی از خود بر تاریخ گذاشت كه به دشواری بتوان دست كم در میان روشنفكران ایرانی چهره‌ای چون او را یافت كه اینچنین به همه تحولات سیاسی و اجتماعی پس از خودش در ایران گره خورده باشد و كماكان پر ارجاع‌ترین و پر مخاطب‌ترین چهره در میان روشنفكران ایرانی محسوب شود.

همچنین لایۀ دیگری از معلومات در نگرش طبیعی به جهان برای ما حاضر است که هوسرل به‌روشنی آن را مدنظر قرار می‌دهد. از نظر وی هریک از اعیانی که ما در نگرش طبیعی با آن‌ها مواجه هستیم دارای ویژگی‌های ارزشی خاص خود هستند. ما علاوه بر جهانی با اشیای مادی و موجودات جاندار، جهانی از ارزش‌ها را در مقابل داریم که هر چیز را در موقعیت ارزشی خاص خود قرار می‌دهد. او در این مورد می‌نویسد:

واژه «آزادی» مترادف با «حریة» در زبان عربی است. با در نظر گرفتن اشتقاق آن از واژۀ اوستایی آزاتا و واژه پهلوی آزات (نجیب) روشن می شود که این واژه پیشینه ای به کهنی ادبیات فارسی دارد، چنانکه از سوی نویسندگان و شاعرانی چون فردوسی، فرخی سیستانی، فخرالدین اسعد گرگانی، مولوی، خاقانی، ناصرخسرو و ظهیر فاریابی در معانی گوناگونی چون انتخاب، فراق، سعادت، تخفیف، سپاسگزاری، ستایش، رهایی، عدم بندگی و مانند آنها به کار گرفته شده است.