اخبار

گروهی از طراحان و هنرمندان صنایع‌دستی خوزستان به پژوهش درباره نقوش حک شده بر سنگ قبرهای دزفول پرداخته و از این نقش‌ها در ساخت سفال و کپوبافی بهره برده‌اند.

شهرت جهانی خیام قطعاً در تاریخ ادبیات از عجایب بی مانندست، بدین معنی که اگر به خاطر اشتهار حیرت انگیز ترجمه ادوارد فیتز جرالد نبود مسلماً هرگز کسی نام او را به جز معدودی از اهل فن در خارج از کشوری که زادگاه اوست نمی دانست و در ایران نیز کمتر معروف می شد

شماره 139 ماهنامه اطلاعات حکمت و معرفت با عنوان «دوستی و شفقت» منتشر شد. این دفتر مشتمل بر پنج مقاله و یک گفت­‌وگو است. همچنین بخش کتاب این نشریه به ­طور مفصل به اثر سورن کیرکگور فیلسوف دانمارکی پرداخته است. منیره پنج­تنی علاوه بر نقد و بررسی این اثر و مقایسه دو ترجمه آن از صالح نجفی و محمدهادی حاجی­‌بیگلو گفت­‌وگویی نیز با مترجم نشر شب­خیز داشته است.

در 1971 که بحث درباره طبقه اجتماعی و مبارزه طبقات و جهان بینی مارکسیستی و غیره تقریباً در تمام دنیا مد روز بود، درس های مربوط به واحدهای درسی اقتصاد سیاسی نیز غالباً بر گرد همین محورها دور می زد . یکی از کتاب هایی که مطالب آن مورد بحث و بررسی قرار می گرفت همین کتاب La barrier et niveau – مانع و سطح؛ نوشته گوبلو بود

در آیین «هشتاد سال مشق فرهنگ در باغ ملی» از سید عبدالله انوار، محمدحسن سمسار، ژاله آموزگار، امیربانو امیری فیروزکوهی، ناصر تکمیل همایون، علی رواقی، علی بلوکباشی، لوریس چکناواریان و ژان بِشله، جامعه‌شناس و مردم‌شناس فرانسوی تجلیل شد.

آیین رونمایی از کتاب «تاریخ تحلیل روزنامه، مجله و سالنامه‌های خراسان از پیدایش تا پیروزی انقلاب اسلامی»، پنجشنبه 11 آبان با حضور سید فرید قاسمی در غرفه مجموعه آستان قدس رضوی در بیست و سومین دوره نمایشگاه مطبوعات برگزار می‌شود.

موسی دیباج، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران می‌گوید: ویتگنشتاین فیلسوفی نیست که کتاب بنویسد بلکه تحلیل می‌کند. او فیلسوفی نیست که بخواهد با پرسش کردن به حقیقت نائل شود گویی در جان او هر آن چیزی که یافت می‌شود غنیمت شمرده می‌شود.

احمد مسجدجامعی در آیین گرامیداشت هشتادسالگی موزه ملی ایران و کتابخانه و موزه ملی ملک با اشاره به این‌که کتابخانه تاریخچه کهنی در شهر تهران دارد، گفت: موزه و کتابخانه هویت ماست و فقط محل نگهداری اشیاء و آثار نیست.

گروهی از مردم ایران در تقویم‌های جیبی‌ خود و البته به طور غیررسمی هفتم آبان را به عنوان روز «كوروش كبیر» نامگذاری كرده‌اند. این گروه نگرشی نوستالژیك به تاریخ ایران باستان دارند. نتیجه این قرائت نوستالژیك از تاریخ ایران در دوره باستان راه را بر خوانش انتقادی تاریخ بست به طوری‌كه امروزه جامعه بر نوعی هیجان جمعی سوار شده است و این هیجانی عمومی حتی راه را برای رسانه و نیروهای فكری مسدود كرده است تا بتوانند در خصوص حواشی و اصالت تاریخ مدعیات مربوط به كوروش كبیر اظهارنظر كنند. از سویی دیگر این نگاه نوستالژیك به عصر كوروش متضمن این ایده درونی است كه ایران یك گذشته دل‌انگیز و افتخارآمیز داشته كه امروز از دست رفته است و باید افسوس آن دوران را خورد. به تعبیری دیگر در نگاه نوستالژیك به تاریخ نوعی سوگواری، افسوس و حسرت وجود دارد؛ نوعی حسرت كه مدعی است ما باید افسوس گذشته را بخوریم و به آن دوران بازگردیم. به طور خلاصه نوستالژی تاریخی، مصرف گذشته است

طی برخورد به بعضی کلمات گاهی فکر کرده ام که آیا ممکن بود کلمه ای دیگر را به جای این لفظ گذاشت یا خیر؟ مثلا تصور می شود کرد کلمه ای پیدا شود بهتر از «نرگس» که حالت این گیاه شوخ چشم را در ذهن مجسم سازد؟ یا چه اسمی غیر از «نی» برای خشک چوبی می توان به کار برد که با آهنگهای دلنواز شکایت از جدائیها را به گوش جان برساند؟