اخبار

کتاب «روایت عدالت»، ضمن نیم‌نگاهی به مفهوم فراتاریخی عدالت در اندیشه بشری، جایگاه این اصل مهم را نزد اندیشمندان مسلمان و غیرمسلمان و به‌ویژه از نگاه حضرت علی (ع) به تصویر می‌کشد.

حدیقه ی سنایی یکی از متن های پرابهام ادبیات ایران است. ابهام های این کتاب ـ که اوّلین منظومه ی عرفانی در زبان فارسی است ـ بیشتر از نظر زبان ادبی است که در آن، از امکانات زبان گفتاری و گویشی آن سال ها استفاده شده است.

جواد مجابی در نشست بررسی آثار نخستین دوره مسابقه «آینده نشر کاغذی» با اشاره به جایگاه جهانی نشر الکترونیک گفت که باید به ارزش‌های این نوع نشر توجه کرد و ادامه داد: نشر الکترونیک و کاغذی در برابر هم قرار ندارند.

اشرف بروجردی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در چهارمین نشست روسای کتابخانه‌های عضو اکو در دوشنبه پایتخت تاجیکستان با اشاره به اهمیت انتقال تجربیات هر یک از کشورهای عضو اکو در زمینه‌های مختلف برجایگاه کتاب و کتابخانه در شکل‌دهی به اندیشه و دانش بشری تاکید کرد.

با وجود آنکه مولوی پرورده ی دوران آشوب زده ای چون دوران مغول است، تحت تأثیر تعالیم پدرش، بهاء ولد، و استادش، محقق ترمذی، و به ویژه شمس تبریزی، با سلوک در تصوّف بسطی و عرفان عاشقانه، شادی و طرب را درون خود جاری ساخت و در غزلیّات شمس بازتاب داد.

محمدعلی موحد در نشست «مثنوی معنوی و تاریخ مردم» گفت: به اعتقاد من قصه تاریخ نیست اما می‌توان از قصه تاریخ آموخت، قصه و تاریخ هر دو یک نوع وقایع‌نگاری است.

محمّد(ص) مهم ترین جزء نظام فکری عین القضات است و به جرأت می توان گفت تمام مفاهیم و مصطلحات مندرج در آثار او، در سایه ی محمّد(ص) معنا می یابند. سالک برای رسیدن به معرفت و مشاهده ی جلوه ی حُسن حق، باید مقام وی را درک کند و معانی را در آینه ی وجود او بیابد.

فکوهی در نشست نقد و بررسی کتاب «دانشگاهی که بود» گفت: دانشگاه ما در یک حرکت تدریجی روبه‌نابودی و خودکشی آرام است و این نظام با انواع داروهای مسکن مانند مقالات I.S.I شرکت در کنگره‌های بین‌المللی، افزایش بدون توجیه دانشجو و ... خود را تسکین می‌دهد.

وقف‌نامه‌هایی از گذشته برجای مانده‌اند که گاه ما را به دنیایی می‌برند که گویی فراتر از باورهای امروزی‌مان است. این سندهای تاریخی، گرچه از نیک‌اندیشی و نیکوکاری واقفان در تاریخ ایران نشان دارند، اما برخی‌شان به اندازه‌ای انسان‌دوستانه‌اند و نیت شایسته واقف را در پیشرفت مردمان و جامعه و نیز دست‌گیری از تنگدستان و افتادگان بیان می‌دارند، که جز شگفتی، چیزی دیگر به جای نمی‌ماند.

ارزش‌هایی که براساس جهان‌بینی رایج در ایران پیش از اسلام در گذر زمان پخته شده‌اند، مجموعه آرمان‌های اجتماعی- سیاسی فرزانگان ایران به شمار می‌آیند. اوستا، شاهنامه، کتیبه‌ها، متن‌های پهلوی و اندرزنامه‌ها، جلوه‌گاه پررنگ آرمان‌های ایران باستان‌اند. این آرمان‌ها و ارزش‌ها که در گذر سده‌ها از اسطوره‌ها به اندیشه فلسفی نزدیک شدند، نگاه انسان ایرانی را درباره مردم، اداره جامعه و زندگی و پیوند آنها را با یکدیگر بیان می‌دارند.