مرگ شارون از 8 سال زندگی نباتی / کیان راد

1392/10/22 ۰۸:۵۲

آریل شارون، نخست وزیر اسبق رژیم اسرائیل که نام او با کشتار صبرا و شتیلا گره خورده است، پس از 8 سال زندگی نباتی، در 85 سالگی مرد.

آریل شارون، نخست وزیر اسبق رژیم اسرائیل که نام او با کشتار صبرا و شتیلا گره خورده است، پس از 8 سال زندگی نباتی، در 85 سالگی مرد.

شارون در 18 دسامبر 2005 برای اولین بار دچار سکته مغزی خفیفی شد و 4 ژانویه 2006 در پی خونریزی مغزی به کما رفت. قصاب صبرا و شتیلا از جنجالی‌ترین چهره‌های ارتش و سیاست در اسرائیل بود و به خودخواهی و سرپیچی از دستورات مقامات مافوقش معروف بود. از این رو، به او لقب بولدوزر دادند. شارون در سال 2001 نخست وزیر شد. وی در اواسط 2005 نیروها و شهرک‌نشینان صهیونیست را از نوار غزه خارج کرد. شارون در سال 1928 در فلسطین که تحت قیمومیت انگلیس بود، در یک خانواده صهیونیست بلاروسی زاده شد. وی در 14 سالگی به سازمان مسلح هاگانا پیوست و از عناصر شرکت کننده در تأسیس رژیم مجعول اسرائیل بود. او ابتدا فعالیت در شاخه نظامی را پیگیری کرد و در بسیاری از جنایت‌ها شرکت جست. یکی از مهم‌ترین جنایات اولیه وی، فرماندهی عملیاتی بود که طی آن 50 خانه روستایی منفجر شد که 69 کشته برجای گذاشت. در سال 1955 هم عملیات دیگری داشت که به مرگ 38 سرباز مصری انجامید. در جنگ 6 روزه ژوئن 1967، شارون یکی از فرماندهان اسرائیلی بود که در اشغال بیت‌المقدس، کرانه باختری و نوار غزه نقش داشت. شارون هنگامی که در سال 1973 از ارتش بازنشسته شد، به کنیست (پارلمان) رفت و بعدها در وزارت جنگ حاضر شد. وی طراح حمله به لبنان در سال 1982 بود که یکی دیگر از جنایات بزرگ وی در آنجا رقم خورد. او در جریان پیشروی به سمت بیروت به اردوگاه‌های صبرا و شتیلا که پناهگاه فلسطینی‌ها بود، حمله کرد و جنایات مرگبار و فجیعی را رقم زد که خشم تمام جهانیان را در پی داشت. گفته می‌شود در آن حمله 800 تا 3 هزار و 500 نفر کشته شدند. دادگاهی در اسرائیل در اقدامی نمایشی، وی را از وزارت دفاع برکنار کرد اما این مانعی در برابر تندروی وی نشد. شارون زمانی که وزیر مسکن شد، از سال 1990 تا 1992 بزرگ‌ترین پروژه ساخت شهرک‌های صهیونیست‌نشین در نوار غزه و کرانه باختری را کلید زد و 144 هزار واحد ساختمانی ساخت. او می‌خواست برای صهیونیست‌هایی که در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی راهی سرزمین‌های اشغالی می‌شدند، مسکن آماده کند. او در دوره شهرک‌سازی به «مهندس شهرک‌های صهیونیست‌نشین» معروف شد. بیزاری فلسطینی‌ها از شارون به حدی بود که سفر وی به بیت‌المقدس و ورود به مسجدالاقصی در سال 2000 موجب ظهور و بروز انتفاضه دوم شد. در دوره او دیوار حائل برای محصور کردن فلسطینی‌ها اجرایی شد. همین طور در دوره او رهبران فلسطینی، شیخ احمد یاسین و الرنتیسی به شهادت رسیدند. 

شارون در سال 2003 خروج صهیونیست‌ها از نوار غزه و بخش‌هایی از کرانه باختری را انجام داد. بدین ترتیب تا سال 2005 حدود 21 شهرک در نوار غزه و 4 شهرک را در کرانه باختری برچید. تندروها از این اقدام او خشمگین شدند. شارون که زمانی چهره مرکزی راست‌های افراطی بود، بر اثر این عصبانیت از لیکود که خود جزو مؤسسان آن در 1973 بود، رانده شد. وی سپس به همراه شائول موفاز، ایهود اولمرت و ایهود باراک حزب به اصطلاح میانه کادیما را تأسیس کرد. شارون از سال 1973 در دولت‌های اسحاق رابین، مناخیم بگین، شیمون پرز و بنیامین نتانیاهو حاضر بود. سپس در سال‌های 2001 و 2003 نخست وزیر شد تا این که در ژانویه 2006 به کما رفت. او سرانجام روز گذشته در حالی که طی هفته‌های اخیر کلیه‌اش از کار افتاده و علایم حیات نباتی‌اش بشدت افت کرده بود، در مرکز درمانی «شبا» در تل‌آویو مرد. قرار است جسد وی به کنیست برده شده و سرانجام در مزرعه‌اش در صحرای نقب دفن شود.

حماس: مرگ شارون عبرتی برای سرکشان جهان بود

جنبش حماس در واکنش به مرگ قصاب صبرا و شتیلا، مرگ وی را لحظه‌ای تاریخی برای ملت فلسطین و عبرتی برای سرکشان جهان دانست. حماس در بیانیه‌ای گفت: مرگ شارون بعد از هشت سال زندگی نباتی، نشانه‌‌ای از نشانه‌های خداوند و عبرتی برای همه سرکشان بود. در همین حال برخی از فلسطینی‌های ساکن لبنان پس از شنیدن خبر مرگ شارون، به شادی پرداختند و به این مناسبت اقدام به شلیک هوایی کردند.