مبدع و واقف به رموز صحافی / اسمعیل دمیرچی

1394/5/19 ۰۹:۵۷

«حسینعلی متین رضا» متولد نخستین روز اردیبهشت 1308 بود. از 13 سالگی وارد حوزه علمیه شد و از همان سن هم به عرصه چاپ ورود پیدا کرد. نسخه‌ای از کتاب جامع المقدمات را که در همان ابتدای حوزه باید می‌خواند به دستش رسید که به سبب استفاده مکرر در هم ریخته شده بود. او خود اقدام به صحافی‌اش کرد و به این ترتیب وارد این کار شد. او در سال‌های بعد کتاب‌های خارجی که در این باره نوشته شده بود را می‌خواند و هر یک از آنها برایش به منزله استاد بودند.

«حسینعلی متین رضا» متولد نخستین روز اردیبهشت 1308 بود. از 13 سالگی وارد حوزه علمیه شد و از همان سن هم به عرصه چاپ ورود پیدا کرد. نسخه‌ای از کتاب جامع المقدمات را که در همان ابتدای حوزه باید می‌خواند به دستش رسید که به سبب استفاده مکرر در هم ریخته شده بود. او خود اقدام به صحافی‌اش کرد و به این ترتیب وارد این کار شد. او در سال‌های بعد کتاب‌های خارجی که در این باره نوشته شده بود را می‌خواند و هر یک از آنها برایش به منزله استاد بودند. خود می‌گفت که رموزی با مطالعه همین کتاب‌ها به دست آورد که هیچ یک از استادان آن زمان از آن مطلع نبودند. انتخاب عنوان «متین» به معنای محکم، برای کارگاه صحافی نیز با توجه به نوع این کار بود. هیچ تئوری تخصصی را نزد هیچ استادی نیاموخته بود اما معتقد بود که به ضرس قاطع، ابداعاتی از خاندان متین در عرصه صحافی به منصه ظهور رسیده که تا پیش از آن کمتر صحافی بدان آگاه بود. نمونه آنکه برای تجلید، حتماً از پوست بز استفاده می‌کرد و فرآیند آن را به شکلی انجام می‌داد که بتواند برای لایه کاغذ و به همان اندازه مورد نظر از آن بردارد. به همین دلیل می‌توان آن زنده یاد را یک چرم شناس واقعی دانست. در هنرکده صحافی جناب متین رضا، میزی پر از کتاب و یادداشت وجود داشت که ایشان برای نوشتن و مطالعه از آن استفاده می‌کرد. در پشت سرِ ایشان روی دیوار چند تابلوی خط و یک عکس از خودشان به چشم می‌خورد که روی یکی از آنها، این بیت تأمل برانگیز بود: «من صنعت خود کردم اما چه کنم/ در پیشِ زمانه دوغ و دوشاب یکی است». این استادِ صحاف، انسانی افتاده و عارف ـ به معنای واقعی کلمه ـ و آرام و باوقار بود. به این بیت حافظ اعتقاد داشت و وصیت کرده بود تا آن را، روی سنگ مزارش حک کنند: «چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست/ که خدمتی بسزا برنیامد از دستم».

روزنامه ایران