استغفار برای ژوزف استالین در زمانه "دیالکتیک عقل و بصر" / مجید تفرشی

1392/7/15 ۱۳:۲۲

چند ماه قبل، کسانی از موسسه‌ای به نام برهان و مجله خردنامه همشهری با من تماس مکرر گرفتند و اصرار فراوان کردند که برایشان میزگردی از چهره های مطرح تاریخ شناس و تاریخ نگار در موضوع تاریخ نگاری محققان "خارج نشین" ترتیب دهم. به دلیل دو سه تجربه قبلی تمایلی به این کار در محیط برهان نداشتم.

چند ماه قبل، کسانی از موسسه‌ای به نام برهان و مجله خردنامه همشهری با من تماس مکرر گرفتند و اصرار فراوان کردند که برایشان میزگردی از چهره های مطرح تاریخ شناس و تاریخ نگار در موضوع تاریخ نگاری محققان "خارج نشین" ترتیب دهم. به دلیل دو سه تجربه قبلی تمایلی به این کار در محیط برهان نداشتم. حضرات دعوت کننده در مقابل ابراز تردید از حرفه ای و بی طرف بودن کار آنان، اصرار هم داشتند که باوجود یکی بودن افراد دو موسسه، سبک و سیاق خردنامه در دوران جدید بهتر و کاملا متفاوت از سایت برهان که شهره به تعصب و تحریف تاریخی و سیاسی است خواهد داشت. با وجود عدم تمایل اولیه من، تاکید هم داشتند که محور اصلی میزگرد شخص من باید باشد و بدون من این ماجرا ممکن نخواهد بود. من توضیح دادم که با این تقسیم بندی محققان به خارج نشین و داخل نشین موافق نیستم و آن را غیرعلمی و سیاست زده می دانم.

خلاصه بعد از کش و قوسهای فراوان نهایتا قرار شد میزگرد با حضور من و آقای دکتر داریوش رحمانیان و فرد سومی (که الان نام ایشان را فراموش کرده ام) برگزار شود آن فرد سوم روز معهود سر قرار حاضر نشد. خلاصه میزگرد برگزار شد و آقای محمد رادمرد مصاحبه کننده و مدیران پنهان ایشان که برخلاف تصورشان که دوست داشتند از من برای نظرات سیاه نمایانه کیهانی، بچگانه، مسخره و نادرست و غیرعلمی و سرشار از تئوری توطئه خودشان درباره شماری از تاریخ نگاران و محققان معاصر ایرانی مقیم خارج، از همایون کاتوزیان گرفته تا مهرزاد بروجردی و علی قیصری و دیگران تاییدیه بگیرند و استشهاد جمع کند، موفق به چنین اقدامی نشدند و جلسه هم که خیلی مفصل بود ظاهرا به خیر و خوشی خاتمه یافت و ما هم سالم و سلامت از محل مصاحبه برگشتیم. این در حالی بود که من هم انتقادهای خاص خودم را به تاریخ نگاری معاصر ایرانی داشته و دارم.

الان پس از مدتی مجله خردنامه با عنوان اصلی و پر مسمای "دیالکتیک عقل و بصر" منتشر شده و حاصل آن نشست و میزگرد که قرار بود کامل و بی سانسور و دست کم پس از تایید حاضران منتشر شود، به دروغ تبدیل شده به مصاحبه اختصاصی و انفرادی با آقای داریوش رحمانیان. احساس آقای رحمانیان را نمی دانم و قضاوت ایشان در این باره را هم به وجدان حودشان واگذار می کنم. ولی من ضمن این که به شخصه از حذف شدن از چنین بازی کثیف و ناشایستی قلبا خوشحالم، در عین حال، از چنین دروغ، تحریف و نادرستی آشکاری از سوی یک موسسه مثلا تحقیقاتی و رسانه ای حیرت زده ام.

خدا بیامرزد مرحوم ژوزف استالین را که عکس مخالفان و دگراندیشان را از تصاویر مورد نظرش حذف می کرد. کجاست تا ببیند فرزندان خلف او با حذف یک جای نام و موجودیت کل اظهارات از دو فرد حاضر در یک میزگرد و به قول حضرات رکن اصلی آن، میزگرد را تبدیل به مصاحبه انفرادی و اختصاصی کرده جا می زنند. واقعا باید از همه اتهاماتی که به امثال استالین می زنیم استغفار کرذه و آرزو کنیم که خدا ما را از شر بدتر از استالین محفوظ نگاه دارد.