1393/12/13 ۱۰:۳۸
سیروس پرهام در مراسم بزرگداشت خود گفت: «من به كتاب «سیری در هنر ایران» افتخار می‌كنم و آن را مایه سرافرازی خود می‌دانم. من در هر كاری كه بتوانم خدمت كنم، سرافرازتر و در نزد خود مغرورتر می‌شوم.» ایرج پارسی‌نژاد نیز در خاطره‌ای از سیروس پرهام و مرحوم ایرج افشار از اسناد و فرامینی گفت كه مردی روستایی برای گرم كردن خانه خود آنها را درون آتش می‌ریخت.
نخستین مراسم از سلسله آیین‌های بزرگداشت شخصیت‌های علمی و فرهنگی از سوی انتشارات علمی و فرهنگی، شامگاه سه‌شنبه 12 اسفند ماه، به منظور پاسداشت یک عمر تلاش استاد سیروس پرهام، ویراستار و منتقد ادبی در كتابخانه ملی برگزار شد. در این مراسم عبدالله انوار، جمال میرصادقی، ایرج پارسی‌نژاد و رضی میری و جمعی از علاقه‌مندان عرصه ادب و هنر حضور داشتند.
یكی مرد جنگی به از صد هزار
نخستین سخنران این نشست، مسعود كوثری، مدیر عامل انتشارات علمی و فرهنگی بود كه در وصف سیروس پرهام گفت: استاد پرهام پیل‌تنی مانند «سیری در هنر ایران» را به سرانجام رساندند. به سرانجام رساندن كارهای بزرگ در ایران همت فراوانی می‌خواهد. همان طور كه مرحوم دهخدا سی سال از عمر خود را مداوم صرف تهیه لغتنامه كرد. حوصله، دقت و نوعی یكدندگی ستودنی كه همان اصرار فراوان بر درست بودن كار است، از جمله ویژگی‌های كاری ایشان است. دكتر پرهام از كسانی هستند كه در وصف ایشان می‌توان گفت: یكی مرد جنگی به از صد هزار.
یازده كیلومتر سند در سازمان اسناد ثمره تلاش‌های سیروس پرهام است
سخنران دیگر این نشست، پس از پخش فیلم مستندی از سیروس پرهام، دكتر رضا صالحی امیری، مدیر سازمان اسناد و كتابخانه ملی بود كه گفت: دولت جناب آقای روحانی بر این باور است كه حفظ كرامت بزرگان نظام به تقویت فرهنگ كشور منجر خواهد شد. بسیاری از بزرگان حاضر در این جمع ریشه‌های فرهنگ ایران‌زمین هستند و بی‌اعتنایی به این ریشه‌ها به سستی فرهنگ عمومی منجر می‌شود. برای حفظ طراوت و شادی فرهنگ باید به بزرگان فرهنگی توجه كرد.
وی افزود: ما نمی‌توانیم بدون یاد كردن از ریشه‌هایمان از تبار خود سخن بگوییم. استاد پرهام یكی از ریشه‌های این فرهنگ عظیم است. تكریم این بزرگان بیش از آن‌كه نیاز آنها باشد، نیاز ماست. باید به خود و فرزندانمان بیاموزیم كه مبادا ریشه‌هایمان را فراموش كنیم. هر كشوری به سرمایه‌ای خاص معروف می‌شود و سرمایه بزرگ ایران، شخصیت‌های فرهنگی آن است.
وی با اشاره به جشن 77 سالگی مركز اسناد و كتابخانه ملی در روز یازدهم اسفند گفت: خشت اول بنای سازمان اسناد، متعلق به سیروس پرهام است. ملت ایران مدیون افرادی مانند استاد پرهام است كه حافظه تاریخی این مملكت را ثبت و ضبط كرده‌اند. اگر من امروز گزارش می‌دهم كه 11 كیلومتر سند و بیش از 69 مخزن در 17 طبقه، در سازمان اسناد وجود دارد، همه ثمره تلاشی است كه این مرد بزرگ برای حفظ اسناد مملكت به‌کار بسته است.
صالحی امیری با اشاره به این كه سالنی در ساختمان مركز اسناد به نام سیروس پرهام گذاشته خواهد شد،گفت: ما باید به همه بزرگان كشور این پیام را بدهیم كه اگر بناست تداوم فرهنگی داشته باشیم، باید به گذشته خود افتخار كنیم.
دكتر هرمز همایونپور، سردبیر فصلنامه بررسی كتاب تهران، دیگر سخنران این نشست بود كه درباره تلاش‌های پرهام گفت: شروع همكاری استاد پرهام با موسسه فرانكلین به سال‌های 33 و 34 بازمی‌گردد. نكته درخشان در مرحله اول این همكاری، پایه‌گذاری ویرایش به دست استاد پرهام است. آن هم در زمانی كه ویرایش وجود نداشت. امروز ویرایش آنچنان گسترش یافته كه امروزه ناشران جدی كتاب‌ها را با ویرایش به چاپ می‌رسانند. بعد از انقلاب كه موسسه فرانكلین به سازمان آموزش انقلاب اسلامی تبدیل شد، پرهام پذیرفت كه سرپرستی مجموعه‌ای با نام «اندیشه‌های عصر نو» را بر عهده بگیرد كه سرآمد دیگر مجموعه‌های آن زمان بود و چندین جایزه را از آن خود كرد. كار برجسته دیگر ایشان سرپرستی آماده‌سازی كتاب «سیری در هنر ایران» است. كتابی كه سرپرستی آن سال‌ها فرو مانده بود و با كمك انتشارات علمی و فرهنگی و زحمت‌های پرهام، این اثر عظیم به نتیجه رسید.
سیروس پرهام در حفظ اسناد این مملكت نقش بسیار مهمی داشته است
دكتر ایرج پارسی‌نژاد، پژوهشگر، دیگر سخنران این نشست بود كه گفت: چند سالی است كه آقای دهباشی از من خواسته‌اند با راضی كردن آقای سیروس پرهام، یكی از برنامه‌های شب‌های بخارا به بزرگداشت این مرد اختصاص یابد. آقای پرهام با رد كردن این درخواست می‌گفتند: «من اهل فضل‌فروشی نیستم.» استاد پرهام مرد فروتنی است. خصوصا در زمانه‌ای كه وقتی كسی یك یا چند كتاب ترجمه می‌كند، اعتبار و جایگاه بسیار بالایی برای خود قائل می‌شود.
این منتقد ادبی با اشاره به خاطره مشترك پرهام و مرحوم ایرج افشار افزود: یك بار آقای ایرج افشار، به سیروس پرهام می‌گوید: «می‌خواهم تو را به جایی ببرم كه از دیدن یك صحنه دلت بسوزد.» در یك روستا، مردی عامی، برگه‌ها و اسنادی از منشآت و فرامین را در اختیار داشت كه برای روشن و گرم نگه داشتن شعله آتش خانه‌اش، آنها را به درون آتش می‌انداخت. پرهام با دیدن این صحنه متأثر می‌شود و با خود می‌گوید: «این اسناد هویت ملی ماست. سیروس پرهام در حفظ اسناد این مملكت نقش بسیار مهمی داشته است.»
وی با اشاره به كتاب «رئالیسم و ضد رئالیسم در ادبیات» نوشته پرهام گفت: حدود 50 سال پیش نقد در ایران جایگاهی نداشت و افرادی مانند سعید نفیسی و عباس اقبال آشتیانی برای نقد تلاش‌هایی می‌كردند ولی گاه‌شماری اثر برایشان اهمیت بیشتری داشت تا محتوای اثر. بعد از كسانی مانند طالبوف و آخوندزاده نوبت به احسان طبری رسید. كسی كه نظرگاه‌های اجتماعی اثر برای او اهمیت زیادی داشت. البته طبری مبلغ رئالیسم سوسیالیستی بود اما سیروس پرهام با نوشتن كتاب «رئالیسم و ضد رئالیسم در ادبیات» مسأله را با دیدگاه عقل نقاد بررسی كرد.
وی افزود: پرهام در انتقاد از سبك‌های مختلف نویسندگی نادر ابراهیمی از تعبیر جالبی استفاده می‌كند. او می‌گوید در كوهنوردی ممكن است كه به هر پاره سنگی چنگ بیندازی و مانع سقوط خود شوی ولی این كار حتما باعث صعودتان نیز نخواهد شد.
نویسنده «روشنگران ایرانی و نقد ادبی» در پایان گفت: پرهام یكی از مترجمان درخشان و معتبر و آبرومند ایران است كه ترجمه‌های خوبی از زبان‌های فارسی، انگلیسی و آلمانی دارد.
باعث افتخار من است كه برای سرزمین و مردم خود یادگارهایی به جا بگذارم
پس از آن لوح تقدیری از سوی مدیر اسناد و كتابخانه ملی و مدیر انتشارات علمی و فرهنگی به سیروس پرهام اهدا شد و پرهام ضمن تشكر از برگزاركنندگان این مراسم گفت: در طول عمر خود، در دستگاه‌هایی خدمت كرده‌ام كه اكثرا امكانات خدمت به مملكت را برای من فراهم كرده‌اند. این باعث افتخار من است كه برای سرزمین و مردم خود یادگارهایی به جا بگذارم كه به قول قدما نام نیكی از من باقی بماند. این كارها جز در شرایط مناسب امكان تحقق نمی‌یابد.
وی افزود: گرچه 30 سال است كه از سازمان اسناد بازنشسته شده‌ام ولی همچنان در حال همكاری با آرشیو ملی ایران هستم. آن زمان كه كلمه آرشیو را برای این سازمان پیشنهاد داده بودیم، گفتند كه نباید از لفظ خارجی استفاده شود و به جای آن كلمه اسناد را به كار بردند.
این منتقد و مترجم و منتقد ادبی در پایان گفت: بسیار خوشحالم كه موفق شدیم 13 جلد از كتاب‌های «سیری در هنر ایران» را در طول بیش از هشت سال با زحمت فراوان منتشر كنیم. من به این اثر افتخار می‌كنم و آن را مایه سرافرازی خود می‌دانم. من در هر كاری كه بتوانم خدمت كنم، سرافرازتر و در نزد خود مغرورتر می‌شوم.
ایبنا
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید