متافیزیک عمل در اندیشه ابن‌عربی

1399/4/23 ۰۴:۳۰

مطابق قول مشهور تا عصر ابن­ عربی، عمل، عرض است و فناپذیر. این تحقیق به طور مشخص به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا ابن­ عربی این رأی را پذیرفته، یا سخنی تازه به میان آورده است. بدین منظور در روی­ آوردی مستقیم، به فحص و بحث از تعابیری پرداخته می­ شود که وی مشخصاً در آنها به ماهیت عمل اشاره کرده ­است.

حسن ابراهیمی - سید امیر اشرف واقفی

چکیده: مطابق قول مشهور تا عصر ابن­ عربی، عمل، عرض است و فناپذیر. این تحقیق به طور مشخص به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا ابن­ عربی این رأی را پذیرفته، یا سخنی تازه به میان آورده است. بدین منظور در روی­ آوردی مستقیم، به فحص و بحث از تعابیری پرداخته می­ شود که وی مشخصاً در آنها به ماهیت عمل اشاره کرده ­است. در این تحقیق روشن می‌شود که اگرچه ابن­ عربی در توصیف متافیزیکی عمل، ادبیات فلسفی-کلامی زمانه خویش را به کار می­ گیرد، اما فهم متفاوتی از آن دارد که به دیدگاهی که بعدها حکمت متعالیه در این باب عرضه می‌کند نزدیک­تر است. به باور او، اگر مراد از عمل، حرکات و سکنات مادی باشد، عارضی، فناپذیر و زائل شدنی است؛ اما عمل حقیقی، رخدادی باطنی است که ناگزیر با حقیقتِ نفس مسانخت دارد.

دریافت مقاله

منبع: جاویدان خرد، دوره 14، شماره 32، پاییز و زمستان 1396