مسجدجامعی؛ مدیری فرهنگ‌مدار / کیومرث پوراحمد

1393/6/11 ۰۹:۳۵

امروز انتخابات ریاست شورای شهر تهران است. طی یک‌سال گذشته «مسجدجامعی» ریاست این شورا را عهده‌دار بوده و امیدوارم امروز هم انتخاب اهالی این شورا، دوباره «احمد مسجدجامعی» باشد. «مسجدجامعی» فردی فرهنگ‌مدار و مدیری مدبر است که حضورش در هر منصب و جایگاهی موجب خشنودی است. احمد مسجدجامعی، فردی فرهنگ‌مدار و مدیری شایسته و کارآمد است و پشت هر میزی که بنشیند، میزان فرهنگ‌مداری و تدبیرش تفاوتی نمی‌کند. با اینکه نمی‌دانم دقیقا در شورای شهر تهران چه می‌گذرد اما با شناختی که از مسجدجامعی دارم، می‌دانم که او برای صندلی ریاست شورای شهر تهران، اصلح است.

امروز انتخابات ریاست شورای شهر تهران است. طی یک‌سال گذشته «مسجدجامعی» ریاست این شورا را عهده‌دار بوده و امیدوارم امروز هم انتخاب اهالی این شورا، دوباره «احمد مسجدجامعی» باشد. «مسجدجامعی» فردی فرهنگ‌مدار و مدیری مدبر است که حضورش در هر منصب و جایگاهی موجب خشنودی است. احمد مسجدجامعی، فردی فرهنگ‌مدار و مدیری شایسته و کارآمد است و پشت هر میزی که بنشیند، میزان فرهنگ‌مداری و تدبیرش تفاوتی نمی‌کند. با اینکه نمی‌دانم دقیقا در شورای شهر تهران چه می‌گذرد اما با شناختی که از مسجدجامعی دارم، می‌دانم که او برای صندلی ریاست شورای شهر تهران، اصلح است. او بهترین انتخاب است نه‌فقط برای ریاست شورای شهر، که برای مدیریت هر بخشی. شک ندارم برای جبران اتفاقات ناگواری که در شهرداری رخ می‌دهد، نظیر تعطیلی کلاس‌های آموزش موسیقی در فرهنگسراها، انتخاب فردی با دغدغه‌های بارز فرهنگی همچون او در قامت ریاست شورای شهر ضروری است. زمانی که وزیر ارشاد بود، این وزارتخانه یکی از دوره‌های طلایی خود را پشت‌سر گذاشت. او نه سیاسی‌بازی‌های وزیر پیش از خود را داشت و نه سیاست برایش بر فرهنگ ارجح بود. او فرهنگ را دنباله سیاست نمی‌دانست و با همه وجودش به این مقوله اهمیت می‌داد، تا جایی که مطمئنم فرهنگ‌مداری در ذات و خون اوست. وقتی فردی بر صندلی وزارت می‌نشیند و موقع قرار نه‌تنها به‌موقع حاضر می‌شود، بلکه راس ساعت، خودش در اتاقش را به روی تو باز می‌کند، این یعنی او مدیریتی مثال‌زدنی دارد. به‌ندرت دولتمردی را می‌شناسم که همانند او، وقت‌شناس باشد. در مملکتی که کمتر کسی توجهی به ساعت دارد و کمتر قراری به‌موقع شروع می‌شود، اینکه فردی در جایگاه وزارت به این مسایل مقید باشد، ویژگی مهم و قابل‌توجهی است. مسجدجامعی، همانند پزشکی دردشناس است. از آن پزشک‌ها نیست که بعد از ساعت‌ها انتظار، نه معاینه‌ات می‌کنند و نه گوشی برای شنیدن دردهایت دارند، فقط نسخه خودشان را می‌پیچند و از سر بازت می‌کنند. او به‌دقت، به حرف‌هایت گوش می‌کند و فرصت می‌دهد درددل‌هایت را بگویی و دلسوزانه و با دقت می‌شنود. در همان سال‌های وزارتش، هرگاه ملاقاتی با او داشتم، در چهره و چشم‌هایش همدلی و دلسوزی را دیدم. او هرگز نخواست رفع تکلیف کند یا ژست احترام به هنرمندان را بگیرد. او در برخورد رودررو برای مخاطبش ارزش ویژه‌ای قایل است. فرقی نمی‌کند این مخاطب، هنرمند باشد یا شهروند. وقتی برای هنرمند ارزش قایل می‌شود، یعنی برای شهروند هم احترام قایل است. نمونه این ویژگی و حس مسوولیتش نسبت به شهروندان برنامه تهرانگردی روزهای جمعه اوست. او هر جمعه صبح، به محله‌ای در تهران سر می‌زند و رودرروی شهروندان می‌نشیند و به دغدغه‌های مردم بها می‌دهد و حرف‌هایشان را می‌شنود. مسلما مدیری با چنین ویژگی‌های منحصربه‌فردی، باید در سمت ریاست شورای شهر بماند، چون حضور مدیری با این ویژگی‌ها نه‌تنها در شورای شهر، که در هر منصب دیگری ارزشمند است. کافی‌ است با خود فکر کنیم در کل تاریخ تمدن ایران، چند دولتمرد با چنین ویژگی‌هایی می‌شناسیم؟

روزنامه شرق