افجه‌ای: کاوه دست راست عمادالکتاب بود

1393/6/5 ۱۰:۰۷

پنجم شهریور ماه سال‌روز درگذشت علی‌اکبر کاوه، خوشنویس معاصر، است. نصرالله افجه‌ای که چند سالی خوشنویسی را نزد او آموخته از شخصیت و هنر کاوه گفت. این هنرمند خوشنویس درباره آشنایی‌اش با علی‌اکبر کاوه گفت: من دوسال نزد استاد کاوه خوشنویسی آموختم و شاگرد خصوصی‌اش بودم. کاوه یک بار نحوه آشنایی‌اش با استاد بزرگوار خود میرزا محمدحسین عمادالکتاب را برای من شرح داد. او می‌گفت یک روز جمعه به سنگلج جلوی در خانه استاد عماد رفته و در زده و وقتی عماد از او پرسیده پسر جان چکار داری؟ کاوه از او خواسته است که عماد او را به شاگردی‌اش قبول کند و به او خوشنویسی یاد بدهد.

پنجم شهریور ماه سال‌روز درگذشت علی‌اکبر کاوه، خوشنویس معاصر، است. نصرالله افجه‌ای که چند سالی خوشنویسی را نزد او آموخته از شخصیت و هنر کاوه گفت.

این هنرمند خوشنویس درباره آشنایی‌اش با علی‌اکبر کاوه گفت: من دوسال نزد استاد کاوه خوشنویسی آموختم و شاگرد خصوصی‌اش بودم. کاوه یک بار نحوه آشنایی‌اش با استاد بزرگوار خود میرزا محمدحسین عمادالکتاب را برای من شرح داد. او می‌گفت یک روز جمعه به سنگلج جلوی در خانه استاد عماد رفته و در زده و وقتی عماد از او پرسیده پسر جان چکار داری؟ کاوه از او خواسته است که عماد او را به شاگردی‌اش قبول کند و به او خوشنویسی یاد بدهد.

او افزود: علی‌اکبر کاوه به طور منظم و حتی بیش از حد معمول نزد عمادالکتاب می‌رفت و مشق خوشنویسی می‌کرد. آن‌قدر این استمرار و آموزش ادامه داشت که استاد عماد در یکی از سیاه‌مشق‌هایش نوشته بود که علی‌اکبرخان دست راست من است.

افجه‌ای همچنین عنوان کرد: استاد کاوه در مدرسه البرز تدریس می‌کرد. سال 43 بود که من به خدمت ایشان در یوسف‌آباد رفتم و از ایشان خواستم که همان‌طور که استاد عمادالکتاب به او خوشنویسی آموخته بود، او هم به من این هنر را بیاموزد.

این هنرمند ادامه داد: در استادی علی‌اکبرخان کاوه همین بس که او نقطه‌گذاری را در آثارش به طور کامل انجام می‌داد. کسانی که خوشنویسی می‌کنند می‌دانند منظور من از این حرف چیست. او تمام قواعد این تکنیک را رعایت می‌کرد. ما سال‌ها با هم بودیم و به منزلش رفت‌وآمد داشتم. استاد کاوه بسیار صبور بود و طرز تفکرش مثل یک کودک بی‌گناه. هیچ‌ وقت کسی او را ژنده و نامرتب ندید و تا آخر عمرش تمیز و آراسته بود.

***

علی‌اکبر خان شیرازی (کاوه)، فرزند علی‌محمد خان شیرازی، در سال 1273 در شیراز به دنیا آمد. او از کودکی علاقه‌ی خود به هنر خوشنویسی را ابراز می‌کرد. ملاقات کاوه با میرزا محمدحسین عمادالکتاب، بزرگ‌ترین خوشنویس زمان خود را باید نقطه‌ی عطف زندگی او دانست. کاوه این اقبال را داشت تا از هنر و تجربه‌ی او در جهت علاقه و استعداد خود استفاده کند.

کاوه در مدتی کوتاه با استعدادی که از خود نشان داد، تبدیل به یکی از بهترین شاگردان عمادالکتاب شد. پیشرفت او در خوشنویسی به جایی رسید که محمدتقی بهار (ملک‌الشعرا)، به او لقب «میرعماد عصر» داد.

این هنرمند خوشنویس 5شهریور ماه سال 1369 چشم از جهان فروبست.

خبرگزاری ایسنا