1397/2/18 ۱۲:۴۹
موضوع این نوشتار بررسی ده مجلس اسفزاری است. این اثر از نثرهای خطابی و تعلیمی فارسی از قرن نهم هجری است. كتاب در ده بخش و به شیوه مجلس گویان و به صورت شفاهی بیان شده است.
مریدان و علاقه مندان، آن را برپایه سخنان اسفزاری نوشته اند یا به اصطلاح املا كرده اند. نویسنده در این مقاله می كوشد تا این نسخه خطی ارزشمند دوره تیموری را با روش توصیف و تحلیل محتوا معرفی و از زاویه مجلس گویی، متن و ساختار این اثر را بررسی كند؛ همچنین ویژگی های ممتاز سبكی آن را شرح دهد. از مهم ترین یافته های پژوهش، جنبه آشكار عرفانی اثر است. افزون بر این، سخنور در بیشتر قسمت ها آیات و احادیث بسیاری را گواه می گیرد و می كوشد این موضوعات را شرح و تفسیر كند. بیان حكایات مذهبی و عرفانی و اشعار زیبا و سخنان عارفان نیز سبب گیرایی نثر كتاب شده است. سادگی و رعایت اقتضای حال و مقام نیز همه جا منظور اسفزاری بوده است. این نكته ها سبب شده است تا ده مجلس در شمار آثار ممتاز منثور عصر تیموری در بخش نثرهای خطابی جای گیرد.
فصلنامۀ متن شناسی ادب فارسی، شمارۀ دوم (پیاپی 38) تابستان 1397
دریافت مقاله
منبع: میراث مکتوب
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید