بررسی تخلّص در شعر فارسی / زهره احمدی پوراناری

1396/12/9 ۱۳:۰۶

تخلص یا نام شعری شاعر، از ویژگی های شعر فارسی است که از اولین دوره ها کاربرد داشته است. تخلص در همۀ قالب شعر فارسی به کار رفته اما کاربرد آن در غزل از قرن ششم، به عنوان یکی از سنت های غزل سرایی، رونق بسیار یافت است.

چکیده: تخلص یا نام شعری شاعر، از ویژگی های شعر فارسی است که از اولین دوره ها کاربرد داشته است. تخلص در همۀ قالب شعر فارسی به کار رفته اما کاربرد آن در غزل از قرن ششم، به عنوان یکی از سنت های غزل سرایی، رونق بسیار یافت است. سخنوران برای تخلص اهمیت بسیار قائل هستند زیرا با تخلصشان شناخته و معرفی می شوند. در کتب تذکره نیز تخلص مورد توجه قرار گرفته است، به ویژه در تذکره های متاخر به ذکر تخلص شاعران و چگونگی انتخاب آن توجه بسیار شده است. در این پژوهش، اهمیت تخلص، ملاک های انتخاب تخلص، حوزۀ معنایی تخلص ها، تخلص و سبک شاعر، نسبت شاعر با تخلصش، شاعران دو تخلصی و تغییر تخلص بررسی می شود.

ادب و زبان دوره 17 پاییز و زمستان 1393 شماره 36

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی