واکاوی اسطوره جرعه افشانی/ شمس الدین نجمی

1396/12/9 ۱۱:۳۲

ایرانیان باستان در دوران حکومت شاهان پیشدادی و کیانی بر دین مهرپرستی بودند. یکی از رسوم مذهبی آنان در آن زمان قربانی گوسفند، شتر و اسب بود. ایرانیان ِ مهرپرست، در نخستین روز فروردین، تشریفات باشکوهی انجام می دادند و گوشت قربانی را میان شرکت کنندگان قسمت می کردند. در این آیین، خون قربانی سهم ایزد مهر و دیگر ایزدان آسمانی بود؛ از این رو خون قربانی را به آسمان می افشاندند.

چکیده: ایرانیان باستان در دوران حکومت شاهان پیشدادی و کیانی بر دین مهرپرستی بودند. یکی از رسوم مذهبی آنان در آن زمان قربانی گوسفند، شتر و اسب بود. ایرانیان ِ مهرپرست، در نخستین روز فروردین، تشریفات باشکوهی انجام می دادند و گوشت قربانی را میان شرکت کنندگان قسمت می کردند. در این آیین، خون قربانی سهم ایزد مهر و دیگر ایزدان آسمانی بود؛ از این رو خون قربانی را به آسمان می افشاندند. در اساطیر ایرانی، پس از آن که جمشید رهبری ایرانیان را بر عهده گرفت و شراب را کشف کرد، جرعه فشانی را جانشین خون قربانی کرد؛ به گونه ای که هنگام نوشیدن شراب باید اندکی از آن را به سمت آسمان و زمین و جایگاه خدایان مختلف می دانستند، بیفشانند. این مقاله در پی آن است که نشان دهد ریختن جرعه های شراب بر خاک در رسم ایرانیان بعد از اسلام، ریشه در عقاید مذهبی باقی مانده از ایرانیان و مهر پرستان زمان پیشدادیان و کیانیان دارد.

ادب و زبان دوره 18 پاییز و زمستان 1394 شماره 38

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی