گفتگو

در تاریخ جهان مناسبت‌هایی وجود دارد که ملت‌ها تلاش می‌کنند از آن برای نزدیکی و تحکیم ارتباط با سایر ملت‌ها استفاده کنند. جشن فرهنگی نوروز یکی از همین مناسبت‌ها و مشترکات فرهنگی و تاریخی است که باعث کاهش واگرایی در کشورهای منطقه شده است. جشن‌ها را همچنین عموماً نمادی از هویت ملی و دینی هر ملتی می‌دانند که به نوعی بیانگر علایق، سلیقه‌ها و تعلقات فرهنگی آن ملت به شمار می‌رود. از این رو معرفی این آیین اصیل ایرانی هر ساله در ایام نزدیک به نوروز در دستور کار رایزن‌های فرهنگی کشورمان و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی قرار می‌گیرد؛ سازمانی که یکی از اهداف اساسی‌اش معرفی ارزش‌های فرهنگی و آیین‌های سنتی کشورمان است؛ خاصه که رویکرد سنت باستانی نوروز دعوت به دوستی و رفع کدورت در مناسبات اجتماعی است.

اولین اثری که از هایدگر به ژاپنی ترجمه شد كي و چه بود و چه تأثيری در نوع فکر و اندیشه‌ ژاپنی داشت؟ ذکی‌پور: تا جایی که می‌دانم، نخستین ترجمه از آثار هایدگر باید ترجمه‌ کتاب «وجود و زمان» باشد که سال 1939 در دو مجلد منتشر شد. حدود بیست سال بعد، دومین ترجمه‌ همين كتاب در سه مجلد روانه‌ بازار شد. حد فاصل 1960-1966 سومین ترجمه و سال 1963 چهارمین ترجمه آن عرضه شد.

گفتگو با احسان شريعتي و بهمن ذکي‌پور - منوچهر دين پرست - بخش‌اول ژاپنی‌ها را از جمله افرادی می‌توان دانست که در حوزه فلسفه غرب، با هایدگر (فیلسوف آلمانی) بیشتر آشنا شدند و حتی برخی از دانشجویان ژاپنی شاگرد مستقیم وي بودند و آثار مهمش را به ژاپنی ترجمه کردند. سالهاست که ژاپنی‌ها سعی کرده‌اند روشهای فکری و فلسفی او را با تفکر و سنت خود تطبیق دهند و راه و اندیشه‌اي ژاپنی به دست بیاورند.

دکتر حسن ذوالفقاری از پژوهشگرانی است که به‌طور متمرکز روی فرهنگ و ادبیات عامیانه ایران کار کرده است و کتاب‌هایی چون «فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی» و «ادبیات مکتبخانه‌ای ایران» از جمله آثار پژوهشی است که از او منتشر شده است. از ذوالفقاری اخیرا کتاب تازه‌ای در زمینه فرهنگ عامه، با عنوان «باورهای عامیانه مردم ایران» از طرف نشر چشمه به چاپ رسیده است. کتابی که با همکاری علی‌اکبر شیری گردآوری و تدوین شده است. این کتاب، منبع جامعی است برای دست‌یابی به بخشی از فرهنگ مردم ایران که شامل باورهای مردم درباره موضوعات مختلف می‌شود.

عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی گفت: تمدن‌سازی بدون پشتوانه و آرمان فرهنگی اتفاق نمی‌افتد، اگر آن پشتوانه از تعالیم انبیا گرفته شده باشد، تمدن سازی اسلامی اتفاق می افتد.

هفدهم اسفندماه ١٣٤٢ امير اسدالله علم كه پس از توافق امريكا و شاه ايران به نخست‏وزيري رسيده بود، سرانجام پس از ٢٠ ماه صدارت به اراده شاه و بدون اعتنا به قوه مقننه استعفا كرد و جاي خود را به حسنعلي منصور داد. اين استعفا و سپس انتصاب منصور، از نظر سرعت عمل در مشروطيت ايران بي‏سابقه بوده است زيرا در همان روز كه علم از كار بركنار شد، منصور به اين مقام انتخاب شد و او كه از ماه‌ها قبل مهياي اين منصب بود، در همان روز، وزراي خود را معرفي كرد.

گروس عبدالملکیان متولد 18 مهرماه 1359 است؛ پسر محمدرضا عبدالملکیان که از شاعران مستعد طیف روشنفکری در اواخر دهه پنجاه و از شاعران مشهور شعر انقلاب در دهه شصت است. گروس عبدالملکیان، اواخر دهه هفتاد از دل شعر نوجوان و جوان انقلاب، به شعر روشنفکری پیوست تا خوشه‌‌‌چین تحولات شعر هفتاد باشد. شعر او در دهه هشتاد، هم از سوی شاعران و منتقدان صاحب‌نام شعر انقلاب چون یوسفعلی میرشکاک ستوده شد هم در محافل روشنفکری به عنوان شعری پیشرو مورد نقد و بررسی قرار گرفت و هم با تأیید مراکز رسمی شعر، به عنوان مدلی برای آینده ادبی کشور معرفی شد. تأثیر شعر گروس عبدالملکیان بر شعر جوان دهه هشتاد انکارناپذیر است و این تأثیر چنان بود که بخش قابل توجهی از شاعران «دفتر شعر جوان» که او مسئولیت بخش آموزش آن را برعهده داشت و شاعران مستعد دیگری که در کارگاه‌های ادبی مراکز فرهنگی پایتخت شرکت می‌کردند، به گرته‌برداران بی‌چون و چرای شعر او بدل شدند. او در دهه نود، همچنان کتاب‌های شعرش از شمارگان و استقبال خوب مخاطبان برخوردار است. این گفت‌و‌گو درباره سه دهه‌ای‌ست که شعر ایران در آن، دچار تحولات غیر قابل پیش‌بینی شد.

«آن روز که در کوه‌های دارآباد دستگیر شدم، در خواب هم نمی‌دیدم که 20 سال بعد در نزدیکی محل دستگیری‌ام، روز و شبم به کارهای علمی و فعالیت‌های فرهنگی خواهد گذشت. هنوز هم وقتی از پنجره دفترم در ساختمان دایر المعارف به کوه‌های دارآباد- که در یک کیلومتری آنجاست- نگاه می‌کنم، مثل این است که در حال دیدن رؤیا هستم. این رؤیای شیرین را «خدا» تحقق بخشید. «او» بر هر کاری تواناست.»

حجت الاسلام لکزایی، پژوهشگر علوم دینی گفت: امام موسی صدر در مسیر گفت‌وگو ربوده شد او آن‌قدر در این مسیر امیدوار بود که قصد داشت با شخصی مانند قذافی نیز گفت‌وگو کند و بر او نیز تأثیر بگذارد.

سيد محمود علايي‌ طالقاني ( ١٣٥٨- ١٢٨٩ ) كنشگري سياسي بود كه از همان سال‌هاي كودكي در بستر تعاطي انديشه‌ها و نظريه‌هاي فكري و سياسي بود. او ميراث‌دار سنت عالمان مشروطه‌خواهي چون ميرزا محمدحسين ناييني بود گرچه در عصر پسامشروطه مي‌زيست و از نزديك شاهد پيامدهاي مشروطه‌خواهي عالمان و تعامل و تقابل ايشان با روشنفكران بود. طالقاني اما خود در ميان علماي مشروطه‌خواه راهگشاي مسيري نو بود.