اخبار و گزارش

احمد مسجد جامعي، عضو شوراي شهر تهران با اشاره به اينکه مسئله سلامت امري جدي است، گفت: تبليغات شهري سازمان زيباسازي به شکل هوشمندانه اي به موضوع سلامت شهروندان پرداخته است. احمد مسجد جامعي با بيان اينکه سواد در زمينه‌هاي هنري و اجتماعي بايد کم‌کم به دست بيايد، ادامه داد: آموزش هنر با کلاس‌هاي رسمي به دست نمي‌آيد بلکه بايد آموخته و تجربه شود و تأثير‌گذاري آن هم به دليل آموزش‌هايي که با يک ساختار بطيع انجام مي‌شود، مي‌تواند عميق تر شود.

دكتر نصرالله پورجوادي، نويسنده کتاب «درياي معرفت» در نشست نقد و بررسي اين کتاب، گفت: ايراني‌ها بيشتر مطالب خود را با بيان ادبي مي‌نويسند. «بايزيد بسطامي» و امثال «ابوالحسن خرقاني»، «افلاطون» زمان بودند.

صفحه اول روزنامه های امروز یکشنبه 20 دی

در گذشته‌های نه چندان دور، درست زمانی که هنوز در ایران صنعت چاپ جایگزین نسخه‌برداری دستی از روی کتاب‌ها نشده بود، برخی از ایرانیان قرآن‌دوست، به ویژه آنان که از لحاظ مالی توانایی بیشتری داشتند، برای داشتن نسخه‌ای از قرآن کریم، به نساخان (نسخه‌برداران) سفارش می‌دادند تا نسخه‌ای از قرآن را با خط خوش برای ایشان به نگارش درآورند. برخی متدینان نیز به منظور وقف قرآن به مکان‌های مقدس یا هدیه دادن آن به دوستان و بستگان و یا آموزش قرآن به فرزندان خود دستور می‌دادند نسخه‌ای کامل یا بخشی از آن (مانند عم جزء) را برای آنها بنگارند.

أثیر هنرهای تجسمی بر فرهنگ و نوع زیست آدمی هنرهای تجسمی قابلیت زیادی در ایجاد فضا و انتقال حس و پدید آوردن شرایط مساعد برای درگیر شدن مخاطب دارند که در حاشیه‌ هنرهای دیگر رشد می‌کنند. ساحت رفتار افراد هم بشدت تحت تأثیر هنر است. رفتارهایی که در صورت تکرار، می‌توانند قسمت مهمی از هویت را تشکیل دهند و حتی به بخش اصیل آن بدل شوند. در این میان گستردگی هنرهای تجسمی باعث می‌شود هیچ ساحتی از دسترس این هنرها دور نماند.

فهم‌پذیرکردن تحولات سیاسی سال‌ها پیش که تدریس درسی به‌عنوان تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در رشته علوم سیاسی را عهده‌دار بودم، این مساله که بخواهیم مفهوم تاریخ سیاسی را تعریف و متدولوژی معینی برای آن طراحی و بازشناسی کنیم، پیش آمد.

سیروس غنی، حقوقدان، تاریخ پژوهش و مورخ ایرانی در سن ۸۶ سالگی در آمریکا درگذشت. مشهورترین اثر آقای غنی کتابی درباره انقراض سلسله قاجار و آغاز دوران پهلوی است که بر اساس اسناد به جا مانده در وزارت امور خارجه بریتانیا منتشر کرده است. این کتاب به نام "ایران؛ برآمدن رضا خان و برافتادن قاجار ها و نقش انگلیسی ها" با ترجمه حسن کامشاد در ایران منتشر شده است.

با توجه به اینکه هایدن وایت متفکر نسبتاً ناشناخته‌ای در جامعه‌ی علمی ما است شاید شناسایی و معرفی او مقدمه‌ی واجبی باشد برای فاصله‌گیری و نقادی او. ما در این جلسه ناگزیر هستیم هر دو کار را بکنیم؛ تمرکز ابتدا بر معرفی وایت قرار می‌گیرد، او الآن در سن ۸۷ سالگی به سر می‌برد و از دهه‌ی ۵۰ تا اکنون مشغول نوشتن است. ابتدا برای اینکه موقعیت هایدن وایت را در منظومه‌ای کلی ببینیم، می‌توان از آن چیزی شروع کرد که خود او حذر داشت؛ یعنی تقابل‌های دو‌قطبی که خود وایت به‌نحوی در این تقابل قرار گرفته و می‌توان از یک منظر به چالش کشیدن تاریخ‌نگاری را بر مبنای نوعی تقابل میان دو مبنای معرفت‌شناختی-روش‌شناختی دریافت. اما من می‌خواهم در ابتدا از این بحث شروع کنم که ما اساساً سه پارادایم معرفت‌شناختی-روش‌شناختی داریم كه در حال حاضر میان مکتب‌ها، رهیافت‌ها و نظریات گوناگون دیده می‌شود؛ این رهیافت‌ها می‌تواند به‌مثابه نوعی Ideal Type هم تلقی شود كه در واقعیت بیرونی تركیبی از این رهیافت‌ها عملاً دیده شود.

صبح روز پنجشنبه، هفدهم دی ماه سال یکهزار و سیصد و نود و چهار، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار در چهل و دومین نشست از مجالس کتابفروشی آینده با همراهی مجلۀ بخارا، میزبان جمشید مشایخی بازیگر تئاتر و سینما و تلویزیون بود. جمشید مشایخی متولد سال 1313 ه.ش در تهران است. وی دارای نشان درجۀ یک هنری است. در سال 1336 به استخدام ادارۀ هنرهای دراماتیک در آمد و به عنوان بازیگر کار خود را در برنامۀ نمایشی کانال سوم غیر دولتی آغاز کرد و با ایفای نفش در فیلم کوتاه «جلد مار» به کارگردانی هژیر داریوش به همراهی فخری خوروش جلوی دوربین رفت. بازی جمشید مشایخی در نقش های مختلف از جمله نقش های تاریخی همچون «شازده احتجاب»، «کمال الملک» و رضا تفنگچی خوشنویس در سریال «هزاردستان» می باشد.

مراسم اختتامیه نخستین دوره جایزه شعر احمد شاملو، عصر دیروز، هجدهم دی در منزل او، با حضور آیدا شاملو و اهالی شعر و ادبیات برگزار شد. این دوره چهار منتخب نهایی داشت. مجموعه‌شعر «کشتی پراسرارِ» علی باباچاهی و «منظومه بازگشتِ» شمس‌لنگرودی به‌طور مشترک جایزه رتبه اول را دریافت کردند و رتبه دوم نیز باز به‌طور مشترک به «مدارک جعلیِ» سعدی گل‌بیانی و «اندوه تحمیلیِ» فرزاد آبادی تعلق گرفت.