کهنه یادداشت

اگر آغاز نگارش را از زمانى بدانیم که بشر خواسته است آن چه را مى اندیشد نفش کند و به دیگران برساند، پس نخستین نگاره هاى روى سفال ها نخستین گام براى نوشتن بوده است، و از آن جا که برخى از دانشمندان و از آن جمله گیرشمن زادگاه اولیه ی سفال هاى نقش دار را نواحى غرب سرزمین ایران مى دانند [۱]. پس در آغاز این شاهراه فرهنگى، سرزمین ما جاى دارد. گرچه با دلایلى که عرضه خواهد شد نیاکان ما دیرتر از دیگران در به روى خط گشوده اند.

ثبت و ضبط اندیشه در دوران دراز تمدن بشری به سه شیوه عملی شده است : نوشتن دستی بر صفحه‌های گلی، سنگی، چوبی، كاغذی و . . . . ؛ چاپ آثار با وسایل فنی و صنعتی؛ و سرانجام صبط و انتقال گفته ها بر صفحه و نوار و موج و رایانه.

قصه از برجسته ترین و رایج ترین گونه های ادبیات عامه است كه با طبیعت و زندگی مردم پیوند نزدیك دارد ، گوناگونی یك قصه و نقل آن به این سبب است كه ادبیات عامه در آغاز صورت شفاهی داشته و از فرد به فرد و نسل به نسل دیگر انتقال یافته و سپس برای بقا و استمرار در هر عصر و دوره و در هر جامعه و فرهنگ، خود را با نظام اجتماعی رایج تطبیق داده و با الگو های اجتماعی آن جامعه و آن دوره هم نوا نموده است .

از جمله مباحثي كه در تعليم و تربيت به خصوص در تعليم همواره مورد توجه كارشناسان است، مسئله روش تعليم و چگونگي پرداختن به محتواي دروس و مسائل است. اين بحثها نيز دو وجه دارد: يكي وجه بايد و نبايدهاست، يعني روشهايي كه بايد به كار گرفته شوند و راه و رسمهايي كه بايد از پيروي آنها پرهيز گردد، و وجه ديگر مربوط به مسائل و اموري است كه در عالم واقع و خارج مورد عمل است

«سهل بن‏عبدالله‏ تستري رحمه‏الله‏ عليه گويد كه: مرا سه سال عمر بود، به شب برمي‏خاستم و به نماز خالم مي‏نگريستم. مدتي بر اين بگذشت، پس خالم محمدبن سوار گفت: خداي را كه تو را آفريده است، ياد نكني؟ گفتم: چون ياد كنم؟ گفت: در دل بگوي، چنان كه در زبان نياري ـ وقت آنكه در جامه خواب گردي ـ الله ‏معي، الل ه‏ناظري، الله‏شاهدي، يعني خداي با من است، خداي به من نگران است، خداي بر من گواه است؛ سه بار اين را بگوي. مدتي چنين مي‏كردم، پس گفت: تا هفت بار كن. مدتي چنين مي‏كردم، پس گفت: تا ده بار كن، مدتي چنين مي‏كردم. چون سالي برآمد، شيرينيي در آن ذكر در سرّ من پديد آمد.

۲۵ آبان ماه امسال مصادف است با چهاردهمین سالروز رحلت علامه محمد تقی جعفری. استاد جعفری در مرداد سال ۱۳۰۴ در تبریز که بعدها نام این محله متولد گردید. نزد مادر مقدمات دروس و قرآن را آموخت. آنگاه به مدرسه و چندی بعد همراه برادرش به حوزة علمیه طالبیه رفت و تحصیلات علوم دینی را پی گرفت. در ۱۵سالگی، راهی تهران شد و در مدرسه مروی اقامت گزید.

کسانیکه روزنامه های هفته گذشته را خوانده اند شاید خبر بسیار مهمی را که انتشار یافته بود با کمال سادگی برگذار کرده باشند ، خبر این بود که دولت ما به تمام دول بیگانه اخطار کرده است که از این پس در زبان های اروپایی نام مملکت ما را باید « ایران » بنویسند.

اي مردم با ايمان! امروز مي‌بينم حق پايمال مي‌شود، باطل حكومت مي‌كند. با معروف مبارزه مي‌شود، از منكر حمايت مي‌شود، طرفداران حق پايمال مي‌شوند، خودفروختگان به باطل تشويق مي‌شوند، در چنين شرايطي يك انسان باايمان متعهد نمي‌تواند آرام بگيرد و به جهاد، تلاش و كوشش در راه خدا كشيده مي‌شود، چون باايمان و متعصب است. اين ايمان برايش دلخوش كن نيست؛ بلكه ايمان برايش راه زندگي است.

درباره نهضت عاشورا و ریشه‌های تاریخی آن، استنباط خود را به طور خلاصه در کتاب پس از پنجاه سال آورده‌ام و علت این‌که نام آن را پس از پنجاه سال گذشته‌ام، این است که در سال 11 هجری رسول اکرم‌(ص) به جوار حق شتافت و در سال 61 هجری این حادثه بسیار شگفت - نه تنها در عالم اسلام، بلکه برای تحلیل‌گران غیر مسلمان هم - اتفاق افتاد.

بسم الله الرحمن الرحیم. الحمد لله رب العالمین و الصلوة و السلام علی خیر خلقه و خاتم رسله محمد و علی انبیاء الله المرسلین و سلام الله علی آل بیته و صحبه الطاهرین و من اتبعهم بإحسان إلی یوم الدین. السلام علیک یا أبا عبدالله و علی الأرواح التی حلت بفنائک، علیک منی سلام الله أبداً ما بقینا و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتک، السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی أولاد الحسین و علی أصحاب الحسین.