تاریخ در چنین روزی

آیت ‏اللَّه سیدعبدالمجید ایروانی در سال 1313 شمسی در تبریز دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تبریز و سطوح عالی را در قم سپری كرد و از محضر فقیهانی چون آیات عظام: سیدحسین بروجردی، سید محمد محقق داماد و محمدعلی اراكی كسب فیض كرد. ایشان همچنین دروس فقه و اصول را نزد حضرت امام فرا گرفت و پس از تبعید آن حضرت، به فعالیت‏های سیاسی و مبارزه با نظام ستمشاهی روی آورد.

آیت الله آقا محمد بن آخوند خراسانی از علمای معاصر خراسان و رئیس حوزه‏ی علمیه‏ ی مشهد بود. تولد وی در نجف اشرف واقع شده و در مهدعلم پرورش یافته است. پس از تحصیل ادبیات، متون فقه و اصول و تكمیل سطوح، از محضر مرحوم والدش استفاده‏ ی كامل نموده تابه مدارج اعلای علم ارتقا یافت.

ابوالفضایل جمال‏ الدین عبدالرحمن بن علی جوزی معروف به ابن جوزی، مدتی از عمرش را جهت كسب دانش و آشنایى با علما در سفر به شهرهای مختلف سپری كرد. او را مردی دانشمند و مردم دوست، وصف كرده‏ اند كه همه به او احترام می‏ گذاشتند و بسیاری كه از محضر او سود بردند، بعدها از دانشمندان مشهور عصر خود شدند.

حُجَّةُ الحَق اوحَد الدین محمد بن محمد انوری ابیوردی، به غزلیات شیوا و قطعات نغز خود مشهور است و از اركان شعر پارسی محسوب می‏ شود. او در علوم ادبی و عقلی سرآمد بوده و در ریاضیات و نجوم، دستی داشت. وی سالیانی مداح اُمرا و حكام آن دوران بوده است. انوری طبعی قوی و مهارتی وافر در آوردن معانی دقیق و مشكل داشت.

میرزا محمد بن علی بن ابراهیم استرآبادی، اصولی، رجالی، فقیه، متكلم، مفسر و از بزرگان علمای شیعه است. وی در ابتدا در نجف ساكن بود و بعدها در مكه اقامت گزید. استرآبادی را از جمله كسانی گفته‏ اند كه به محضر مبارك حضرت صاحب الامر(عج) شرفیاب شده است. میرزای استرآبادی سه دوره كتاب رجال تالیف كرده كه عبارتند از: توضیح المقال، تلخیص الاقوال فی معرفة الرجال و منهج المقال.

راما كریشنا، رهبر هندوهای هند، در18 فوریه 1836م در هندوستان به دنیا آمد. وی در دهكده كوچكی پرورش یافت و تعلیمات رسمی مدرسه ‏ای ندید. با این وجود، در ده سالگی در تفسیر نوشته‏ های مقدس هندی چنان استعدادی از خود نشان داد كه اطرافیان را دچار حیرت ساخت. او در جوانی به سیر و سیاحت پرداخت و سپس ادیان مسیحیت، بودا، اسلام و هندو را مورد مطالعه قرار داد.

آیت ‏الله سیدعبدالاعلی موسوی سبزواری در سال 1290 ش در سبزوار دیده به جهان گشود. وی پس از گذراندن دروس مقدماتی در زادگاهش، در چهارده سالگی راهی مشهد شد و سطوح عالی فقه و اصول را از استادان زمان آموخت. پس از مدتی، برای ادامه تحصیل راهی نجف اشرف شد. وی در آن شهر در محضر پرفیض حضرات آیات: سیدابوالحسن اصفهانی، میرزای نایینی، آقاضیاء الدین عراقی، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، شیخ محمدجواد بلاغی و سید حسین حكیم بادكوبه‏ای، مبانی فقه، اصول تفسیر، علوم قرآنی، كلام، حكمت و فلسفه خود را تكمیل نمود.

حاج میرزا محمدحسین نایینی نجفی مشهور به میرزای نائینی ملقب به شیخ ‏الاسلام، فقیه امامی، مرجع تقلید، اصولی، حكیم و ادیب در سال 1239 ش (1276 ق) در نائین متولد شد. در اصفهان نزد میرزا محمدباقرنجفی، حكیم جهانگیرخان قشقایی و ابوالمعالی كلباسی كسب علم نمود، سپس به عتبات رفت و در سامرا نزد میرزای بزرگ شیرازی و سیدمحمد فشاركی و سپس در كربلا نزد سیداسماعیل صدر و در نجف نزد آخوند خراسانی سال‏ها تحصیل نمود.

در اصل ۱۰۷ قانون اساسی آمده است که پس از بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) ‌که از طرف اکثریت قاطع مردم به مرجعیت و رهبری شناخته و پذیرفته شدند، تعیین رهبر به عهده خبرگان منتخب مردم است.

ابوالحسن سهروردی در علوم اسلامی متبحر بود، اما شهرت او بیشتر به جهت دانش و آگاهی چشمگیرش در علم ریاضی است. سهروردی مدتی نزد امام محمد غزالی عالم و نویسنده‏ ی مشهور آن عصر، كسب علم كرد. اثر معروف سهروردی، اصول الجَبر و المُقابله نام داردكه امروزه به صورت نسخه‏ ی خطی موجود است.