تاریخ در چنین روزی

حاج میرزا عبدالكریم روشن تهرانی عارف و استاد برجسته معاصر، در سال 1282 ش در تهران به دنیا آمد. اشتیاق تفحّص در مبانی عرفان و فلسفه، او را به سوی فراگیری علوم اسلامی كشاند. وی در این زمینه از استادان بنام عصر خود، دانش آموخت و پس از چندی، خود، در ردیف استادان برجسته عرفان قرار گرفت. حاج میرزا عبدالكریم روشن تهرانی، مدتی در دانشكده الهیات دانشگاه تهران تدریس كرد كه شاگردان بسیاری از محضر درسش بهره گرفتند. وی در 89 سالگی درگذشت.

ابن سكن، دانشمند و محدث مشهور قرن چهارم هجری قمری در سال 294 ق در بغداد به دنیا آمد و برای كسب علم و دانش به سرزمین‏های بسیاری سفركرد. او در شهرهای مختلف ماوراءالنهر، خراسان، عراق، شام و مصر، استماع حدیث كرد و سرانجام در مصر اقامت گزید. از میان آثار این دانشمند مسلمان، كتاب الحروف فی الصحابه در شرح حال یاران پیامبر اكرم، قابل اشاره است.

علی بن موسی بن جعفر معروف به سیدبن طاووس، نوه‏ی دختری شیخ طوسی، از اعاظم شیعه‏ی امامیه و عالمی فقیه و جلیل القدر، ادیب، شاعر، خطیب، عابد، زاهد و جامع كمالات عالیه‏ ی اخلاقی می‏ باشد. وی در نزد اساتید بزرگ زمان تحصیل كرد و به مدارج بالای علمی دست یافت. وی شاگردان فراوان و تالیفات متعددی دارد. علامه‏ ی حلی و پدرش و نیز دو فرزند وی از جمله شاگردان بارز او و اللهوف، المزار، فرج المهموم و... از كتب آن عالم فرزانه می‏ باشند.

درویش عبدالمجید از مشاهیر خطاطان و خوشنویسان ایرانی است كه درخط شكسته بی‏ نظیر و كسی به پایه ‏ی او نرسیده است. وی در اصل اهل طالقان بود. مدتی در اصفهان اقامت گزید و با لباس درویشانه روزگار می‏گذراند. عبدالمجید طالقانی، ابتدا به خط نستعلیق و سپس خط شكسته پرداخت.

ابوالقاسم بن حسین بن نقی رضوی تقوی لاهوری، فقیه و مفسّری بود كه در كشمیر متولد شد. وی از مشاهیر علمای هند و عالمی فقیه، فاضل، مفسر متبحّر و دارای تالیفات متعددی است. او در لاهور مدفون می ‏باشد. آثار ابوالقاسم لاهوری عبارتند از: برهانِ شَقُّ القَمَر و رَدُّالنیر الاكبر، الصراطُ المستقیم و...

سیدمحمد صدرالدین عاملی فرزند سید صالح از فقهای بزرگ و علمای قرن سیزدهم هجری قمری است. وی علاوه بر فقه، اصول، حدیث و رجال، در ادبیات و شعر، توانا بود و اشعار زیبایى سروده است. سید صدرالدین از حوزه‏ ی درس سید جواد عاملی، سید بحرالعلوم و پدر زن خویش شیخ جعفر كاشف الغطاء استفاده نموده و در سنین جوانی به مقام بالای اجتهاد رسید.

حسین بن احمد بن حجّاج كاتب بغدادی معروف به ابن الحجّاج و از معاصران سید مرتضی و سیدرضی بود. او در عهد دیالمه زندگی می‏ كرد و از شعرای بزرگ دوستدار اهل ‏بیت رسالت(ع) به شمار می‏رفت. اشعار ابن حجاج، طبیعی و خالی از تكلّف بود، به طوری كه مورخان مشهور مسلمان، مانند ابن خلكان، او را در این فن، معلم ثانی خوانده‏ اند.

استاد علی كریمی در سال 1292 ش در تهران به دنیا آمد. وی پس از گذراندن دوران ابتدایی و متوسطه راهی مدرسه كمال الملك شد و سپس رشته مینیاتور و نگارگری را در مدت شش سال در هنرستان هنرهای زیبا فراگرفت. استاد كریمی بعد از اخذ مدرك فوق لیسانس، در همان هنرستان با سمَت استادی به كار پرداخت و سپس به عنوان رییس هنرستانِ پسران برگزیده شد.

استاد علی اكبر خوشدل تهرانی در سال 1293 در تهران به دنیا آمد. او پس از اتمام تحصیلات متوسطه، به فراگیری علوم قدیمه پرداخت و صرف، نحو، فقه، اصول، معانی، بیان، بدیع، حكمت و منطق را آموخت. خوشدل سپس به سیر و سیاحت روی آورد و به مدت سی سالِ تمام، ایران، عراق، مصر، تركیه، حجاز، افغانستان، پاكستان و هندوستان را به پای شوق طی نمود و چهار بار به زیارت خانه خدا رفت

ابوالحسین عبد الرحمن بن عمر صوفی رازی (396ـ 291ه.ق) مقدمات علوم را در ری آموخت. در سال 337ه.ق در اصفهان به خدمت ابن عمید (ابوالفضل محمدبن حسین ) وزیر معروف آل بویه به سر می برد. در سال349در دربار عضد الدوله دیلمی در اصفهان می زیست و درسال 359ه.ق شیراز به رصد پرداخت. وی منجم دربار عضدالدوله دیلمی بود و كتاب نفیس صورالكوكب رابه وی تقدیم نمود.