مقاله

مقاله ی پیش رو در خصوص خانقاه و نحوه شکل گیری و گسترش آن در ایران می باشد. بیشتر این کانون های خانقاهی، از دیدگاه صوفیان، مرکزی بوده است برای امر تعلیم و تربیت اسلامی و تزکیه نفس نیز جایگاهی برای خویشتن شناسی و خدا یابی و خداشناسی.

سرزمین ما ایران، به دلیل موقعیت سوق الجیشی و استراتژیک، در درازای تاریخ تمدن کهن خود، بارها و بارها مورد تهاجم و یورش اقوام بدوی و چادرنشین قرار گرفته که اکثر این قبایل ارتجاعی ترین و عقب مانده ترین فرهنگ زمان خود را داشته اند.

زیبایی جاذبه‌ای است ازلی که هنر، پل ارتباط بین آن و انسان است. درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی است ذهنی که به عینیت می‌انجامد و هنر بدون آن کالبدی است بی‌روح و خالی از جاذبه (ایوازیان ۱۳۸۱). زیبایی و هنر در همه حال با یکدیگر مرتبط بوده‌اند و به این دلیل زیبایی نوعی تسکین‌دهنده است.

باستانی پاریزی را به راستی و درستی چه می‌توان نامید؟ مردی از کوهستان پاریز؟ دریایی در کویر؟ مورخ؟ نویسنده؟ روزنامه‌نگار؟ فرهنگ‌شناس؟ پژوهشگر موسیقی و یا استاد تاریخ دانشکده‌ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران؟

واسازی دریدا در نسبت با جریان های فلسفی مختلفی شکل گرفته که اگزیستانسیالیسم، پدیدارشناسی و ساختارگرایی از آن جمله است. این پژوهش می کوشد خاستگاه های واسازی را در آثار و فلسفه نیچه جستجو کند و نشان دهد که تفکر دریدا تا حد زیادی بسطی از تفکر نیچه است.

منابع تاریخ اقتصاد ایران در سخن از تجارت پیش از انقلاب مشروطه به تشکیل شرکت‌های تجاری از سوی تجار و عموم مردم اشاره کرده‌اند.

نویسنده در نوشتار حاضر در صدد بیان این نکته است که انجام آزمایش تجربی "نیایش به درگاه خداوند برای رفع الحاد" می تواند با شرایطی خاص برای شکاکان از توجیه معرفتی برخوردار باشد. از نظر او دلیلی وجود ندارد که اشخاص شکاک برای دریافت کمک و هدایت دست به دعا برندارند و نمی توان نیایش شخص لاادری گو به درگاه خداوند را مضحک یافت.

تصور اينکه يک متکلم معتزلی در عين حال يک محدث برجسته و معتبر باشد، اندکی مشکل است. معتزليان همواره از سوی مخالفانشان متهم شده اند که به حديث عنايت زيادی ندارند و با برخی احاديث و مضامين و مدلولهای احاديث مخالفت می ورزند.

تاج الدین معتز خراسانی ازجمله دولتمردان ایرانی دولت سلاجقة روم بود که در عهد رکن الدین قلیج ارسلان چهارم مدتی اداره‌ی امور مالیاتی حکومت قسطمونیه و آنقره را به عهده داشت. وی که از مریدان مولانا جلال الدین محمد بلخی بود، به کرات به دیدار او می رفت.

هخامنشیان همۀ ایزدان و موجودات مینُویِ نیک راbaga- می نامیدند و هر آنچه را شر بود، daiva- می‌خواندند: مانند عبارتِ معروف منتسب به خشیارشا در تخت‌جمشید**(Xph ,36, 38, 39) ، که حکایت از وابستگی آنان به آیین زردشتی دارد .