مقاله

روابط ایران و ژاپن با توجه به سوابق تاریخی در سال 1305 با اقدام به تأسیس نمایندگی بازرگانی در ایران آغاز شد و به دنبال آن روابط سیاسی در سال 1308 پیمان‌نامه‌ای که حدود و اساس روابط دو کشور را مشخص می‌کرد به امضا رسید و در تیرماه سال 1309 سفارت ایران در توکیو گشایش یافت

از جمله مسائلی که در باب شخصیت سیاسی سید جمال‌الدین اسدآبادی مطرح می‌شود شبهه یا شائبه، عضویت وی درتشکیلات فراماسونری است. نخستین‌ باراین موضوع را سید حسن تقی‌ زاده در «مجله کاوه‌» مطرح کرد و ضمن مقاله‌ای نوشت: «...در مصر شنیده‌ شد که‌ وی‌ در آنجا در محفل‌ فراماسون‌ها داخل‌ بوده‌ و در آنجا بر ضد انگلیس‌ حرف‌ زده‌ بود.... در بعضی‌ جراید غربی‌ به ‌نظر می‌ رسد که‌ او خود بانی‌ و مؤسس‌ محفل‌ فراماسونی‌ بود که‌ 300 نفر عضو داشت‌.» ‌

یادگار زریران از آثار حماسی باارزش ایرانی است که در اوستا (آبان‌یشت، بند۱۰۹؛ گوش‌یشت، بندهای ۲۹–۳۱) اشاره‌هایی گذرا به آن شده است.

در عصر حاضر، سفرنامه ها جایگاه بسیار مهمى در بازنمائى و تدوین تاریخ دارند، چرا که با پرداختن به جزئیات، ذهنیت مورخ و محقق تاریخ را به ویژه براى تحلیل در زمینه تاریخ معاصر ایران، واقعى تر و شفافتر مى سازد.

از جمله نفایس نسخ خطی منحصر به فرد کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی، مجموعۀ حکایاتی است در احوال پارسایان (زاهدان و صوفیان) که مؤلف آن نصرالله بن شهرالله از عرفای سدۀ نهم و دهم هجری قمری می باشد

ایران واقعیتى است گسترده در زمان که از دورترین لحظات تاریخ حیات انسان بر ‏روى این کره خاکى آغاز می‌‏شود و مستقر در مکانى است که همچون فرشى پرنقش و نگار قلب آسیا را به باختر این قاره پهناور می‌‏پیوندد.

سفرنامه نویسان غربی به ویژه در دو قرن اخیر گزارش گران بیرونی وضعیتی در ایران بوده اند که می توان از آن به انحطاط و عقب ماندگی تمدنی ـ فرهنگی تعبیر کرد.

افسانۀ مشهور مرگ یزدگرد یکم (399-420 م) آشکارا ساخته و پرداختۀ بزرگان و موبدان زردشتیِ دورۀ ساسانیان بود که با ترجمۀ خدای نامه و با کمک تاریخ نویسان عرب و ایرانی روزگار اسلامی بر آن آگاهی یافتند.

ورود اسلام به ایران و گسترش این دین، به تدریج، الگوهای گوناگون فرهنگی رایج در این سرزمین را تغییر داد. در این میان، ایرانیان به دلایل گوناگونی چون تعریب یا عربی سازی نام ها، امید به کسب ثروت و قدرت، ترس از فاتحان و بیم جان، و سرانجام از سرِ عقیده و باور به دین جدید اندک اندک نام های ایرانی خود را کنار گذاشتند و الگوهای نام گذاری عربی اسلامی را برگزیدند.

ترجمه از جمله راه های انعکاس تحولات فکری- فرهنگی اروپا در گروه های فعال اجتماعی ایران دورة قاجار محسوب می شود و می توان برای ترجمه ها، به مثابه متون نوشتاری جدید، نقش اجتماعی در روند انتقال فرهنگی قائل شد.