مقاله

نگاهی به تاریخ پیدایش و تحول نمایش سیاه بازی به مناسبت سالمرگ سعدی افشار غم وشادی از دوگانه‌هایی هستند به قدمت خلقت انسان و نمایش تلاشی بوده برای اظهار و انتقال و حتی خلق آنها.

تهیدستان شهری شامل گروه های متعددی مانند لوطیان ، مزدوران شهری، دست فروشان، حاشیه نشینان شهری و... بودند. با شروع انقلاب مشروطه، بیشترِ این اقشار به امید رهایی از فقر و فشارهای اقتصادی به انقلابیون پیوستند.

مشاغل و پایگاه های درآمدی یکی از مؤلفه های تاریخ اجتماعی است که واکاوی گونه ها ، قلمرو، خاستگاه ها و ابعاد آن می تواند گوشه هایی تازه از زندگی مردم در گذشته را بنمایاند. بی توجهی نسبی منابع متعارف تاریخی به تاریخ اجتماعی زمینه ساز اقبال به دیگر منابعی است که در تقسیم اولیه در شمار منابع تاریخی قرارنمی­گیرند.

با غلبۀ مغول ها بر حکومت خوارزمشاهیان و تأسیس حکومت ایلخانی در ایران، عناصر تازه ای در ابعاد گوناگون زندگی ایرانیان وارد گردید که به طرز چشمگیری حیات اجتماعی ایران را دگرگون ساخت. نمونۀ قابل توجهی از این دگرگونی و تغییرات اجتماعی این دوره، در زمینۀ وضعیت و زندگی زنان این روزگار قابل مشاهده است.

در مورد تاجگذاری شاهان صفوی اطلاعات موجود بیشتر مربوط به دوران شاه سلیمان است. به ویژه که این پادشاه دوبار تاجگذاری کرده است و پادشاه پیشین در زمان مرگ در پایتخت حضور نداشته و در خصوص جانشین خود نیز وصیت مشخصی نکرده بوده است.

درآمد: قدیمی ترین مدرک از وجود کاشی های ایرانی در موزه ویکتوریا و آلبرت دلالت دارد. شواهد دیگر حاکی از آن است که در نیمه دوم قرن 19 میلادی کاشی های ایلخانی در دو مرحله از ساختمان های اصلی خود در ایران کنده و به مجموعه ها و موزه های اروپایی منتقل شدند.

اسطوره معرب واژه «هستوریا» به معنی جستجو، آگاهی و داستان است. اساطیر نماینده تداوم فرهنگی یک ملت و به نوعی تاریخ آن هستند و پیوندی ناگسستنی با آیینها و عقاید دینی دارند.

ادب پارسی با تاریخی هزار ساله برای تحقیق در زمینه های گوناگون از جمله، زبانشناسی، فلسفه، تاریخ، جامعه شناسی و اقتصاد، سند بسیار ارزشمندی است. از این رو، با مطالعه و بررسی این پهنۀ وسیع و عمیق می توان با مسائل اجتماعی مردم ایران نیز در طول تاریخ آشنا شد.

گفتاری در باب آینده‌نگری - آینده‌نگاری و برنامه‌ریزی ۱- آینده‌نگری را با آینده‌نگاری اشتباه نباید کرد. آینده‌نگاری در این اواخر به صورت یک علم میان‌رشته‌ای در آمده است و قواعد و روش‌هایی دارد که می‌توان آنها را فراگرفت و در برنامه‌ریزی به کار برد.

فریتس وولف،۱ ایران‌شناس و شاهنامه‌پژوه نامدار آلمانی، که عمده شهرت خود را پس از تألیف «فرهنگ شاهنامه فردوسی» (برلین، ۱۹۳۵) به دست آورد، یازدهم نوامبر ۱۸۸۰ در خانواده‌ای یهودی در برلین به دنیا آمد و تا سی‌‌ویکم مارس ۱۹۴۳ نیز در این شهر زندگی می‌کرد؛‌ اما از سرنوشت او پس از این تاریخ اطلاعی در دست نیست.