داستان مثنوی دربارۀ «فیل در تاریکخانه» بسیار آشناست. می‌توان گفت که میزان شناخت ما از وقایع کربلا و همزمان آنچه در شام و مدینه می‌گذشت، در بهترین صورت چیزی است شبیه به شناخت شیفتگان داستان مولوی و آن هم در تاریکی. درواقع ما هم امور را همان‌طور در تاریکخانۀ تاریخ می‌بینیم؛ البته آن شیفتگان دست‌کم، بخشی از واقعیت را لمس کرده بودند اما شاهدیم که گاهی بدون این کار نیز دربارۀ آن سخن می‌گویند و داستان‌سرایی می‌کنند.
در یکی از تهرانگردی های خود که به مناسبت ایام ولادت حضرت ولی‌عصر(عج) برگزار شد، دیداری از منطقۀ دو و منزل مرحوم حجت‌الاسلام و المسلمین سید محمود دعایی داشتیم. منزل ایشان از همان ابتدای انقلاب در محله شهرآرا واقع بوده است. قرار بود برنامه خود را با حضور در منزل ایشان و با صرف صبحانه آغاز کنیم.
دوست نازنین«کاظم برگ‌نیسی»، ناگهان از میان ما رفت. با مرگی دردناک؛ سقوط در آسانسور، که نمونه‌های آن تاکنون حداقل در ایران بسیار نادر بوده است.
محمدرضا توکلی صابری، پژوهشگر و نسخه‌پژوه در یادداشتی به بررسی کتاب «رهایش و گشایش» پرداخته که در این نوشتار بر آن است که این کتاب متعلق به ناصرخسرو است.
چند نابغه در تاریخ فرهنگ این سرزمین وجود دارد که می‌توان گفت: چندوجهی‌اند؛ یعنی گذشته از اینکه چون اندیشمندان دیگر به قول معروف «جامع جمیع علوم عقلی و نقلی» بوده‌اند، آنان هم دانشمند بوده‌اند و هم فیلسوف و اهل عرفان. اگر عارف نبوده‌اند، لااقل روی به عرفان داشته‌اند. از این رو، کار پژوهنده برای تحقیق درباره این نوابغ سخت می‌گردد که از این جمله است خیام.
به درستی که همه چیز در ایران، همواره قائم به شخص است. اگر نبود، در دورۀ سامانیان رویکردی جدّی به زبان و ادب فراموش شدۀ فارسی نمی شد و هویّت ایرانی از سوی امیران سامانی باز نمی گشت. حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی به خلق منظومۀ جاودانی شاهنامه دست نمی زد.
دکتر حسن ذوالفقاری (۱۳۴۵- ۱۴۰۱): عضو هیئت علمی (استاد تمام) گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکدۀ علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس؛ نویسنده و پژوهشگر؛ مؤلف کتاب‌های درسی؛ مدیر گروه آموزش زبان و ادبیات فارسیِ فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
خانه اندیشمندان علوم انسانی در سال ۱۳۹۰ در ساختمان کنونی راه‌اندازی شد. در تاسیس این مجموعه جمعی از اساتید علوم انسانی دانشگاه‌های تهران پیش‌قدم شدند و ساختمان خانه هم بر اساس درخواست آنها از شهرداری و توسط شهردار وقت، محمدباقر قالیباف و طی قراردادی مشخص در اختیار خانه اندیشمندان قرار گرفت.
احترام به زبان‌ها، گویش‌ها و لهجه‌های ایران‌زمین ضرورتی انكار ناپذیر است. اگر زمام امور مسائل فرهنگی از ید سیاست‌كاران به حیطه تصمیم‌گیری اهل فرهنگ منتقل شود یا دست كم با مشورت با آنها صورت گیرد، شاید بهتر بتوان مسائل و مشكلات مربوط به زبان‌ها، گویش‌ها و لهجه‌ها را برطرف كرد.
محمد معین، بنا به مستندترین قول و نیز تأیید خودِ ایشان، در نهم اردیبهشت ۱۲۹۷ هجری خورشیدی در محلة «زرجوب» در شهر رشت دیده به دنیا گشود. او نخستین فرزند شیخ ابوالقاسم طلعت، از روحانیان شهر رشت، بود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید