علوم

ناشناسی که در دیباچه از خود به «لاشئ حقیر» یاد می‌کند، که این «مختصر» را در ادویۀ مرکبه از کتاب‌های نامداری مانند: «قانون»، «حاوی»، «کامل»، «منصوری»، «ذخیره» و «کفایة» و مانند آنها گزیده و از نسخه‌های «الامام القائم قوام‌الدین قدوة الفضلاء» ]نام سفید گذارده[» و «شرف‌الزمان الماوشانی ]؟[» بر آن افزوده و این را در 49 «باب» ساخته است.

ناشناخته. قطعه‌هایی است در قالب مثنوی، در پیرامون 125 بیت.

از شفایی اصفهانی، مظفر بن محمد حسینی (د 963ق/ 1556م)، از پزشكان روزگار شاه عباس یكم (995-1037ق).

از ناشناسی که شاید نامش در بخش آغازین دیباچه بوده که افتاده است.

از ناشناس. گزیده از رساله‌ای بزرگتر است، در بازداری، تنها درمان‌ها را دارد. در آن از «مهر بن خراد» نسخه‌ای آورده است، در 25 «باب».

از ناشناسی که نام خود را در دیباچه نیاورده و می‌گوید خلاصۀ این علم در نوزده فصل، مذکور خواهد شد.

منسوب به بوذرجمهر فرزانه و چند تن دیگر:
از ناشناسی که می‌گوید: این «شکارنامه» ای است از روزگار فریدون...

آغاز افتاده، سپس 3 برگ نونویس بجای افتادگی گذاشته‌اند. سپس سربند «مقالت هفتم» در علت هر عضو از سر تا قدم دارد.

از ناشناس. شاید از محمد مؤمن منجم، كه 3 رسالۀ كوتاه، برای یادگار در «جنگ مرتضی قلیخان شاملو» به خامۀ خود نوشته است...

از یوسفی هروی، یوسف بن محمد بن یوسف (د 950ق). به سال 913ق (= فواید اخیار).

از ناشناس، بی‌دیباچه و خاتمه‌ای، در چند «مقصد»: 1. در تبهای یومی، 2. در تبهای تیز و دایمی، در دو «قسم»: قسم 1. در بیان سونوخس (تب تند)، 2. در بیان تب مطبقه، كه آن نیز بر سه قسم است.