علوم

ناشناخته، در 23 «باب». به آنچنانکه در دیباچه می‌گوید، که در متن به گونۀ دیگری پیش می‌رود و چون سربندها برای سرخی‌نویسی سفید مانده و برخی از «باب‌ها» باید در چند «فصل» باشد، ولی شمار باب‌ها در کناره به گونۀ مستمر پیش رفته قابل اعتماد نیست. به هر روی «باب یکم» آن با افسانه‌ای از ابراهیم و اسماعیل(ع) آغاز می‌شود.

از فتح‌الله بن محمدرضا مرعشی شوشتری، متخلص به كیمیایی (د 1293ق). در بیماریهای زنان و باه، به سال 1254ق.

ناشناسی که در دیباچه از خود به «لاشئ حقیر» یاد می‌کند، که این «مختصر» را در ادویۀ مرکبه از کتاب‌های نامداری مانند: «قانون»، «حاوی»، «کامل»، «منصوری»، «ذخیره» و «کفایة» و مانند آنها گزیده و از نسخه‌های «الامام القائم قوام‌الدین قدوة الفضلاء» ]نام سفید گذارده[» و «شرف‌الزمان الماوشانی ]؟[» بر آن افزوده و این را در 49 «باب» ساخته است.

از سید نواب میرمحمد حسین فرزند حکیم محمد هادی خان علوی عقیلی خراسانی شیرازی که به دستور استاد خود میر محمدعلی حسینی، به سال 1195ق پس از نگارش «مجمع الجوامع» خود که قرابادین بزرگی است، در 1 «مقدمه» و 2 «مقاله» و 1 «خاتمه» نگاشته است.

از شفایی اصفهانی، مظفر بن محمد حسینی (د 963ق/ 1556م)، از پزشكان روزگار شاه عباس یكم (995-1037ق).

از فخرالدین احمد شهیر به محمدجعفر، به نام «وزیر اعظم هندوستان... اعتماد الدوله آصفی برهان‌الملك صفدر جنگ... آصف‌الدوله یحیی خان بهادر هژبر جنگ» (آصف‌الدوله از 1189 تا 1212ق نواب وزیر اوده بود).

از منصور بن احمد شیرازی.
همان خ 1/203 و نیز خ 2/204.

از ناشناس، بخشبندی نشده.

از شیخ بهایی، بهاءالدین محمد بن حسین عاملی (953-1030ق).

از شیخ بهایی

از یوسفی هروی، یوسف بن محمد بن یوسف (د 950ق). در خواص خوراكیها و نوشیدنیها.