علوم

از فتح‌الله بن محمدرضا مرعشی شوشتری، متخلص به كیمیایی (د 1293ق). در بیماریهای زنان و باه، به سال 1254ق.

از ناشناس. مقالۀ دوم از یك كتاب بزرگتر است. و این مقالت در 1 «مقدمه» است و 2 «بحث». المقدمة فی ماهیة هذا العلم و امور یحتاج الیه فیه. البحث الاول فی المسائل الجبریة... (نك‍ : ج 1/72).

از شاه بهاءالدوله نوربخشی رازی ترشتی (د 926ق/1520م)، نوادۀ عارف نامی، سیدمحمد نوربخشی قاینی (د 869ق/1465م). نام او در منابع به چند گونه آمده است (نک‍ : فهرستواره 5/3430؛ مشترک 1/552). و در دیباچۀ نسخۀ در دست، تنها از خود به بهاءالدوله یاد کرده است.

ناشناخته. در آن ضمن یك «مثال» گوید: در دوشنبه
20 ع 1/1037ق.

از حبیش تفلیسی، ابوالفضل حبیش بن ابراهیم بن محمد، ستاره‌شناس سدۀ ششم.

از ناشناس. گویا خواجه نصیرالدین طوسی (د 672ق). در 1 «مقدمه»، 2 «مقاله» و 1 «خاتمه».

از خواجه نصیرالدین طوسی.

از شیخ بهایی

از سید نواب میرمحمد حسین فرزند حکیم محمد هادی خان علوی عقیلی خراسانی شیرازی که به دستور استاد خود میر محمدعلی حسینی، به سال 1195ق پس از نگارش «مجمع الجوامع» خود که قرابادین بزرگی است، در 1 «مقدمه» و 2 «مقاله» و 1 «خاتمه» نگاشته است.

از ناشناس. در وفق اعداد و خواص غریبۀ آن، بخشبندی نشده، با شمار 3 در 3، 5 در 5، 9 در 9، آغاز می‌شود، تا 43 در 43 را دارد.

از «بزرگترین وزیر اسکندر قانیوس و از کتاب‌های فرزانگان، ارسطاطالیس و دیگران» و تجربه‌های خود این کتاب را ساخت ]دیباچه[ در دیباچۀ 91 سطری آن از قانیوس حکیم، وزیر اسکندر که پیشگام این دانش بود و بایستی این کتاب را از او دانست و از کتاب‌های دیگر و نیز کتابی که در خزانۀ امیر ابوالحسن (بی‌نشانۀ دیگر) بوده و بهره برده است یاد می‌کند.