ابوطالب

ابوطالب \abū-tāleb\، پرویز (رحمان)، بازیکن، مربی و پیش‌کسوت فوتبال. او در 14 اردیبهشت 1321 ش/ 4 مۀ 1942 م، در خانواده‌ای مذهبی و پرجمعیت در محلۀ بختیاری تهران زاده شد. به هنگام تولد، نام رحمان بر او نهادند، اما بعدها او را پرویز خواندند. پدرش حاج محمدقلی ابوطالب مراغه‌ای، حافظ کل قرآن و نهج البلاغه بود و در تشکیلات راه‌آهن کار می‌کرد. پرویز تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان راه‌آهن، و دورۀ متوسطه را در دبیرستانهای وحید واقع در محلۀ خانی‌آباد (تختی کنونی) و خرد در محلۀ امیریه به پایان رساند؛ سپس موفق به دریافت مدرک کارشناسی حسابداری از دانشگاه تهران، و کارشناسی ارشد حسابداری از سازمان مدیریت صنعتی شد.

پرویز ابوطالب ورزش فوتبال را در 1329 ش/ 1950 م، از زمینهای خاکی باشگاه فوتبال راه‌آهن در 8سالگی آغاز کرد و بعدها به همراه تیم فوتبال جوانان راه‌آهن دو بار به مقام قهرمانی مسابقات فوتبال جوانان تهران دست یافت. او در 1337 ش/ 1958 م، به تیم فوتبال دیهیم پیوست و برای نخستین‌بار در لیگ دستۀ اول فوتبال تهران حضور یافت و همراه این تیم دو بار به مقام نایب‌قهرمانی رسید. ابوطالب در سالهای 1340 تا 1342 ش در تیم منتخب آموزشگاههای تهران عضویت داشت؛ این تیم در 1340 ش در تهران، در 1341 ش در اورمیه، و در 1342 ش در کرمان به مقام قهرمانی کشور رسید. 
در سال 1341 ش، بازیهای خوب پرویز ابوطالب مورد توجه محمد شعاع، از پیش‌کسوتان ورزش فوتبال ایران و بنیادگذار باشگاه ورزشی شعاع، قرار گرفت و پرویز ابوطالب با عقد قراردادی به مبلغ 480هزار تومان به عضویت تیم فوتبال شعاع درآمد، حال‌آنکه در آن زمان خرید بازیکن در میان باشگاههای ورزشی ایران سابقه نداشت. ابوطالب پس از یک سال حضور در باشگاه شعاع، به تیم فوتبال تاج (استقلال کنونی) پیوست و طی 4 سال حضور در آن باشگاه، برای برگزاری بازیهای دوستانه، به چند کشور خارجی ازجمله شوروی، ترکیه و عراق سفر کرد. 
در سال 1342 ش حسین فکری، سرمربی وقت تیم ملی ایران، ابوطالب را به اردوی تیم ملی دعوت کرد و او به‌همراه تیم ملی ــ که در آن زمان بیشتر بازیکنانش از میان فوتبالیستهای تهرانی انتخاب می‌شدند ــ در برابر تیمهای ملی شوروی و مجارستان، برای آماده‌سازی تیم ملی فوتبال ایران به‌منظور حضور در رقابتهای المپیک 1343 ش/ 1964 م توکیو، به میدان رفت. در آن زمان حسین فکری در کنار هدایت تیم ملی فوتبال ایران، هدایت تیم فوتبال باشگاه دارایی تهران را نیز بر عهده داشت؛ ازاین‌رو، از پرویز ابوطالب خواست تا از تیم تاج جدا شود و به تیم دارایی بپیوندد. اما این کار حسین فکری باعث بروز اختلافاتی میان او و تیمسار پرویز خسروانی، رئیس باشگاه تاج شد. براثر بالاگرفتن این اختلافات، پرویز ابوطالب در آخرین لحظات، فرصت حضور در المپیک توکیو را از دست داد. 
ابوطالب پس از پایان دورۀ بازیگری، به جرگۀ مربیان پیوست و از 1345 ش هدایت تیمهای جوانان و سپس بزرگ‌سالان راه‌آهن، تیم دسته‌دومی نگهبان وابسته به ژاندارمری، و تیمهای افسر و دیهیم را بر عهده گرفت؛ هرکدام از این تیمها توانستند با هدایت او به لیگ دسته‌اولِ فوتبال تهران صعود کنند. در 1347 ش تیم فوتبال جوانان نگهبان با هدایت ابوطالب توانست به مقام قهرمانی تهران و سپس ایران دست یابد. او در سالهای پایانی دهۀ 1340 ش، تیم فوتبال په‌له را بنیاد نهاد. این تیم در دهۀ 1350 ش، با تیم نوبنیاد و بی‌نام‌و‌نشان بوتان ادغام شد و بازیکنان آن تیم در قالب تیم بوتان در مسابقات حاضر شدند. 
ابوطالب در 1348 ش/ 1969 م در نخستین دورۀ بین‌المللی آموزش مربیگری فوتبال که در دانشگاه چیپای ژاپن توسط دتمار کرامر برگزار شد، شرکت کرد و با درجۀ ممتاز، موفق به اخذ مدرک لیسانس مربیگری از فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) گردید و به‌عنوان نخستین مربی بین‌المللی فیفا در منطقۀ آسیا شناخته شد. او یک سال بعد در 1349 ش، به ایران بازگشت و جانشین زدراکو رایکوف مربی یوگوسلاو تیم ملی جوانان ایران شد. ابوطالب 3 سال این مسئولیت را بر عهده داشت و تیم ملی جوانان فوتبال ایران با مربیگری او در 1349 ش/ 1970 م در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در کشور تایلند مقام پنجم، و در دور بعد در 1971 م، در کشور ژاپن به مقام سوم رسید. 
ابوطالب در 1350 ش/ 1971 م، به‌عنوان کمک‌مربی در کنار ایگورنتو، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران، به هدایت این تیم پرداخت. سپس در 1352 ش، به‌عنوان مربی تیم ملی امید ایران برگزیده شد و در 1355 ش/ 1976 م، در سومین دورۀ بین‌المللی کلاس مربیگری فوتبال که توسط فیفا در تهران برگزار گردید، در سمت مدرس و معاون استاد بزرگ فوتبال حاضر شد. او در 1356 ش، دورۀ عالی مربیگری را که در مادرید برگزار گشت، با موفقیت گذراند. 
ابوطالب پس از انقلاب اسلامی، در 1359 ش ریاست کمیتۀ آموزش فدراسیون فوتبال را بر عهده گرفت. وی در 1360 ش، پیش از برگزاری بازیهای آسیایی، همراه ناصر ابراهیمی و جلال چراغپور به‌عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران انتخاب شد و توانست که همراه با این تیم، مقام قهرمانی مسابقات بین‌المللی پاکستان را کسب نماید. 
پرویز ابوطالب در طول مربیگری‌اش، به‌جز تیمهای فوتبال راه‌آهن، افسر، دیهیم، نگهبان و بوتان، هدایت تیمهای نادر و بانک تجارت را هم بر عهده داشت. او در دوران مربیگری‌اش در باشگاه فوتبال بوتان، در فاصلۀ سالهای 1350 تا 1368 ش، بازیکنانی همچون محمد دادکان، اکبر میثاقیان، جواد زرینچه، حسن شیرمحمدی و رضا جلولی را به تیم ملی فوتبال ایران معرفی کرد. وی در 1362 ش با تیم فوتبال بوتان عنوان نایب‌قهرمانی در جام حذفی ایران را کسب کرد و در مقاطع مختلف نیز هدایت تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران را همراه با برادرش علی ابوطالب بر عهده داشت. در 1368 ش، پس از واگذاری اعتبار باشگاه فوتبال بوتان به بانک تجارت، ابوطالب در باشگاه ورزشی پویا، واقع در جادۀ قدیم کرج، به کار آموزش فوتبال به نوجوانان مشغول شد و در کنار آن به تألیف کتابهایی در زمینۀ ورزش فوتبال و تکمیل معلومات مربیگری خود پرداخت. 
پرویز ابوطالب در بخشی از مجموعۀ ورزشی باشگاه پویا، مدارسی در 3 مقطع دبستان، راهنمایی و دبیرستان برپا ساخته است تا نوجوانان در کنار تحصیل به آموزش فوتبال بپردازند (ابوطالب). 

مأخذ

ابوطالب، پرویز، گفت‌وگو با مؤلف. 

میلاد شعبانی