ابراهیمیان

ابراهیمیان \ebrāhīmiyān\، حسین، از قهرمانان کشتی آزاد و فرنگی، و برندۀ نشان نقرۀ مسابقات جهانیِ کشتی آزادِ استانبول در 1336 ش/ 1957 م.
حسین در 1312 ش/ 1933 م، در محلۀ سنگلج تهران زاده شد. پدرش سید ‌عباس ابراهیمیان، به شغل رانندگی اتوبوسهای میان‌شهری اشتغال داشت. حسین، 3 سال بیشتر نداشت که مادرش در‌گذشت. پس از مدتی پدرش با مهین‌ ملاقاسمی ــ خواهر بزرگ محمود ملاقاسمی که بعد‌ها از کشتی‌گیران بنام ایران شد ــ ازدواج کرد.

حسین دوران تحصیل خود را در مدرسۀ خیام آغاز کرد و دل‌بستگی بسیاری به تحصیل داشت. او چند سالی هم در دبیرستان به تحصیلاتش ادامه داد، اما به‌سبب اینکه پدرش شرایط مالی مناسبی نداشت، به‌منظور کمک به اقتصاد خانواده، ترک تحصیل کرد و وارد بازار کار شد.
حسین از همان دوران نوجوانی با محمود ملاقاسمی که دایی ناتنی‌‌اش بود، روابط صمیمانه‌ای داشت، و چون محمود ملاقاسمی به ورزش کشتی می‌پرداخت، او نیز به این ورزش علاقه‌مند شـد و به‌همراه وی، در بـاشگاه نیرو ‌و ‌راستی ــ که در آن زمان از باشگاههای ورزشی معروف تهران بود و ورزش‌کاران بسیاری را در رشته‌های کشتی، وزنه‌برداری و بـوکس در سطح قهرمـانی پرورش می‌داد ــ عضویت یافت و تمریناتش را زیر نظر محمود ملاقاسمی و آندره گوالویچ که مربی کشتی فرنگی بود، آغاز کرد.
حسین در 1332 ش/ 1953 م، در رقابتهای انتخابی تیم منتخب تهران، جهت حضور در رقابتهای قهرمانی کشور، در وزن 57 کیلو‌گرم شرکت کرد و با اینکه تازه‌کار و خام بود، توانست در نخستین حضور در رقابتهای رسمی، با پیروزی بر رقیبانش، پیراهن تیم منتخب تهران را بر ‌تن کند. وی در رقابتهای کشوری قهرمانی کشتی آزاد همان سال که در اصفهان برگزار می‌شد، به مقام قهرمانی رسید. ابراهیمیان در 1333 ش در رقابتهای قهرمانی کشور در مشهد شرکت کرد، اما در کشتی پایانی، نتیجه را به مهدی یعقوبی، ملی‌پوش و دارندۀ نشان طلای جهان، واگذار کرد و به مقام دوم رسید. 
حسین در هر دو کشتی آزاد و فرنگی تخصص داشت و فنون کشتی فرنگی را ماهرانه در کشتی آزاد به کار می‌بست؛ از‌این‌رو، در رقابتهای قهرمانی کشور که در 1334 ش در آبادان برگزار شد، با عنوان فرنگی‌کار به میدان رفت و به مقام قهرمانی دست یافت.
ابراهیمیان در 1336 ش، در رقابتهای قهرمانی کشور، در رشتۀ کشتی آزاد شرکت کرد و نشان طلا را به دست آورد و به عضویت تیم ملی کشتی آزاد ایران برای شرکت در مسابقات جهانی 1336 ش/ 1957 م در استانبول ترکیه در‌آمد. او در مسابقات قهرمانی جهان خوش درخشید و با شکست‌دادن حریفانش به مسابقۀ پایانی راه یافت؛ در این پیکار، با شکست از مصطفێ داغستانی، از کشور میزبان، که دارندۀ مدال طلا در بازیهای المپیک 1335 ش/ 1956 م ملبورن بود، نشان نقرۀ جهان را بر گردن آویخت.
ابراهیمیان در 1337 ش، در مسابقات قهرمانی کشور که در تهران برگزار شد، در رشتۀ‌ فرنگی شرکت کرد. او که نایب‌قهرمان جهان در کشتی آزاد شده بود، تعجب همگان را از این انتخاب بر‌انگیخت. حسین، در این رقابتها، به مقام قهرمانی کشور در دستۀ سوم دست یافت.
ابراهیمیان در مسابقات جهانی 1337 ش/ 1958 م‌ بوداپست مجارستان شرکت کرد، ولی نتوانست موفقیت سال گذشتۀ خود را تکرار کند و خیلی زود از دور رقابتها حذف شد. او در 1338 ش در شیراز، بار دیگر در رقابتهای قهرمانی کشور در رشتۀ فرنگی حاضر شد و این‌بار در دستۀ چهارم و در وزن 62 کیلو‌گرم با پیروزی بر حریفانش به مقام قهرمانی رسید. وی برای حضور در مسابقات المپیکِ 1339 ش/ 1960 م رم ابتدا می‌بایست در رقابتهای قهرمانی کشور حضور می‌یافت؛ از‌این‌رو در 1339 ش، در رشت، در مسابقات قهرمانی کشور، در وزن چهارمِ رشتۀ فرنگی حاضر شد و با پیروزی بر حریفانش نشان طلا را از آن‌ خود ساخت و جواز حضور در المپیک رم را به دست آورد.
مسابقات المپیک رم نخستین حضور او در رقابتهای این عرصه بود. ابراهیمیان با پیروزی بر حریفانی از فنلاند، پورتوریکو، آمریکا و رومانی به دور پنجم این رقابتها رسید، اما در این مرحله، با شکست در برابر حریف خود از شوروی، از راه‌یابی به دور بعد بازماند.
ابراهیمیان در مسابقات جهانی 1340 ش/ 1961 م که به میزبانیِ ژاپن، در یوکوهاما برگزار شد، در رشتۀ فرنگی شرکت کرد، اما با 3 شکست مقابل رقبایی از شوروی، مجارستان و یوگوسلاوی از دور مسابقات حذف شد. در 1341 ش/ 1962 م، در مسابقات جهانی کشتی فرنگی، به میزبانی آمریکا، ابراهیمیان با بداقبالی رو‌به‌رو شد و به مقام پنجم رقابتها رسید. او در 1343 ش/ 1964 م، در رقابتهای جام فدراسیون کشتی شرکت کرد و تا پیکار پایانی پیش رفت، اما در این نبرد، مقابل انزایکو از مجارستان شکست خورد و نشان‌ نقرۀ مسابقات را کسب کرد.
بازیهای المپیک 1964 م توکیوی ژاپن، دومین حضور او در المپیک بود که با ناکامی رقم خورد و با دو شکست پیاپی، از دور رقابتها حذف شد.
پس از آن، ابراهیمیان با کناره‌گیری از ورزش قهرمانی به مربیگری پرداخت؛ در 1350 ش/ 1971 م، سرپرستی تیم ملی را در مسابقات بین‌المللی کشتی فرنگیِ نیکولا پتروف، در بلغارستان بر ‌عهده داشت و در بازیهای المپیک مونترال (1355 ش/ 1976 م) به‌عنوان مربی حاضر شد.
او به‌جز ورزش، به هنر‌پیشگی و بازیگری نیز علاقه‌مند بود و ازآنجاکه با ناصر ملک‌مطیعی، بازیگر سینما، دوستی نزدیکی داشت، وارد عرصۀ سینما شد. ابراهیمیان پس از انقلاب اسلامی ایران در 1357 ش، از فعالیتهای هنری‌اش کاست و فقط در دو فیلم حاضر شد که فیلم افعی یکی از آنها ست. 
ابراهیمیان پس از المپیک 1339 ش/ 1960 م ازدواج کرد که ثمرۀ آن، دو فرزند است. او به‌همراه همسرش، در اواسط دهۀ 1380 ش به هلند مهاجرت کرد و مدتی نیز مربیگری تیم ملی کشتی فرنگی این کشور را عهده‌دار بود.

مآخذ

شعبانی، میلاد، تحقیقات میدانی؛ کد‌خدازاده، اسماعیل، سرآمدان ورزش ایران، تهران، 1388 ش.

میلاد شعبانی