اسمیث، ثیوبالد

اسمیث \(esmīs(t\ ، ثیوبالد (1859-١٩٣٤ م / 1238-1313 ش)، میکرب‌شناس و آسیب‌شناس آمریکایی. او عامل چندین بیماری عفونی و انگلی را کشف کرد و غالباً برجسته‌ترین باکتری‌شناس آمریکایی دانسته می‌شود. 
اسمیث در شهر آلبِنی در ایالت نیویورک زاده شد و درجۀ دکتریِ پزشکی خود را در ١٨٨٣ م از دانشگاه کُرنِل در همین ایالت گرفت. او از ١٨٨٦ تا ١٨٩٥ م در دانشگاه کلمبیا (دانشگاه جرج واشینگتن کنونی) در شهر واشینگتن تدریس کرد و نیز برای وزارت کشاورزی ایالات متحده به پژوهش پرداخت. اسمیث طی سالهای ١٨٨٤ تا ١٨٨٦ م پی برد که می‌توان با تزریق باکتریهای کشته‌شده در اثر حرارت به جانوران، آنها را در برابر یک بیماری (در این مورد، وبای خوکی) ایمن ساخت. وی این روش را با استفاده از باکتری سالمونِلا کُلِرایسوئیس به کار بست که در آن زمان، عامل بیماری وبای خوکی دانسته می‌شد. اگرچه بعدها معلوم شد که عامل اصلی این بیماری گونه‌ای ویروس است، اکتشاف اسمیث راه تهیۀ واکسن از میکربهای بیماری‌زای کشته‌شده را نشان داده بود.
مهم‌ترین پژوهش اسمیث در سالهای ١٨٨٨ تا ١٨٩٣ م دربارۀ بیماری «تب گاویِ تکزاس» انجام گرفت. او کشف کرد که عامل این بیماری یک انگل تک‌یاخته‌ای است که از طریق کنه‌های خون‌آشام به گاوهای سالم منتقل می‌شود. این نخستین مدرک قطعی از نقش‌داشتن کنه‌ها و دیگر بندپایان (ازجمله حشرات) در انتقال‌یافتن بیماریها بود و زمینه را برای پذیرش نقش پشه‌ها در انتقال‌دادن بیماریهای مالاریا و تب زرد از سوی جامعۀ علمی فراهم ساخت.

اسمیث از ١٨٩٦ تا ١٩١٥ م در دانشگاه‌ هاروارد سمت استادیِ آسیب‌شناسیِ تطبیقی را داشت و در همان زمان مدیریت یک آزمایشگاه پادزهر را برای ادارۀ بهداشت ایالت ماساچوست عهده‌دار بود. در طی این سالها او نخستین دانشمندی بود که آشکارا میان باسیل سل گاوی و باسیل سل انسانی تمایز قائل شد و بدین ‌ترتیب، زمینه را برای پژوهشهای روبرت کُخ، باکتری‌شناس آلمانی، فراهم کرد. او همچنین نخستین کسی بود که به آنافیلاکسی (واکنشی شدید در برابر تزریق پروتئینی ناآشنا به بدن جانور که به‌واسطۀ پادتنها صورت می‌گیرد) پی برد. او این واکنش را پس از دومین تزریق پادزهر دیفتری به خوکچه‌های هندی شناسایی کرد.
اسمیث در پیشبرد تولید انواع واکسنها در آزمایشگاههای آمریکا نقش بسزایی داشت و مطالعات مهمی را دربارۀ بیماریهای انگلی و باکتریایی در جانوران به انجام رساند. او در ١٩١٥ م به مؤسسۀ پژوهشهای پزشکی راکِفِلِر در شهر نیویورک پیوست و از همان سال تا 1929 م سرپرست بخش آسیب‌‌شناسی جانوری آنجا بود.

مآخذ

Britannica, 2010; Columbia, 6th edition; Encarta, 2008.

بخش علوم پزشکی