اگر زیستشناسی تا قبل از داروین به حیات خود به عنوان یك علم مستقل ادامه میداد، بعد از او دیگر چنین سرنوشتی نداشت. داروین با ارایه نظریات جدیدش نه تنها زیستشناسی را با یك تغییر چارچوبی (پارادایم شیفت) دچار كرد بلكه به وادیهایی وارد شد كه تا پیش از او، این وادیها در انحصار الهیات و فلسفه بوده است. اگر در ابتدا بحثهای زیستشناسی تنها محدود به پرسشهایی از منشأ حیات بود، امروزه زیستشناسی به همراه فلسفه در مباحث اخلاق و رفتارشناسی هم ورود پیدا كرده است. یكی از كتابهایی كه در این باب نوشته شده است، كتابی است تحت عنوان «در آمدی معاصر بر فلسفه زیستشناسی» كه از مجموعههای فلسفه معاصر راتلج است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید