نقد به دونوع تاریخ‌نگاری مرسوم ایرانی: ذات‌گرایانه و منطق‌گرایانه. ذات‌گرایان نوعی ذاتیت برای فرهنگ ایرانی قایلند و مشکلات امروز را به سرشت و ذاتی تاریخی نسبت می‌دهند. این نگاه فقط منحصر به روشنفکران و مطبوعات ایرانی نیست و در میان محققان آمریکایی نیز موج می‌زند. برنارد لوییس، ساموئل هانتینگتون، سیدجواد طباطبایی و علی رضاقلی جزو این دسته‌اند. دسته دوم پوزیتیویست‌ها هستند که زیر کلاه علمی و متد عینی‌گرایی عملی قرار دارند و از جهاتی نقد آنها سخت‌تر است.
در ادبیات سیاسی ایران، دکتر محمد مصدق را «نخست‌وزیر دولت ملی» می‌نامند؛ خارجی‌ها او را رئیس دولت دموکراتیک ملی‌گرا می‌دانند. اما آیا دولت مصدق، یک دولت ملی به تمام عیار بود؟ دکتر مجید شریفی، استاد دانشگاه واشنگتن شرقی نظری خلاف این دارد. به باور او دکتر مصدق دیکتاتوری نکرد ولی نتوانست یک دولت ملی تشکیل بدهد. نویسنده کتاب «تراژدی ناسیونالیسم ناکام»، در گفت‌وگو با «تاریخ ایرانی» از شکست ناسیونالیسم در دوره مصدق می‌گوید؛ هر چند معتقد است کاربرد لفط «دولت» برای دورۀ مصدق اشتباه لفظی و مفهومی است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید