اخبار و گزارش

محمد ایلخانی، پژوهشگر فلسفه و استاد بازنشستهٔ گروه فلسفه دانشگاه شهید بهشتی گفت: فلسفه اسلامی بر خلاف فلسفه‌ای که ارسطو و افلاطون ارائه می‌کنند، طریقۀ زیستن است. فلسفه اسلامی فنی نیست که ما آن را با یک‌سری مفاهیم یاد بگیریم. ما قواعد فلسفه اسلامی را می‌نویسیم. فلسفه‌ای که قاعده‌ای باشد فلسفه نیست بلکه یکسری حفظیات، مانند گرامر و علم نحو است اما فلسفه نزدِ متفکرین و فلاسفه ما طریقه زیستن است.

کتاب «ایران‌شهر: تاریخ و تمدن ساسانی» نوشته تورج دریایی با ترجمه مهناز بابایی راهی بازار کتاب شد.

زنده‌یاد فرزین غفوری در کتاب «سنجش منابع تاریخی شاهنامه در پادشاهی خسرو انوشیروان» این فرضیۀ جدی را مطرح کرده است که فردوسی به منبع خاصی (احتمالاً کتاب الکارنامج فی سیرة انوشروان) دسترسی داشته است.

امسال در مراسم بزرگداشتی به مناسبت صدمین سال تولد او، کتابخانه شخصی‌اش که بالغ بر ۶ هزار کتاب به زبان‌های، فارسی، عربی و لاتین و نیز کتاب‌های چاپ سنگی و خطی است به کتابخانه ملی اهدا شد.

رییس پژوهشگاه میراث ‌فرهنگی و گردشگری با تاکید بر اینکه با نگاه علمی و کاوش‌های باستان‌شناسی می‌توان مردم را نسبت به موضوع کوروش هخامنشی آگاه کرد، گفت: کوروش امروز یا به دست منکران‌اش و یا به دست افراطیون افتاده است. درحالی‌که کوروش سرمایه‌ای برای انسجام ملی کشور است که نباید نادیده گرفته شود.

به همت سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، کتاب دوجلدی «کشاف(فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه‌های یمن)» به زبان عربی، منتشر شد.

این کتاب به تاریخ ادبیات فارسی در ایران از فتح اعراب مسلمان تا سقوط سامانیان، با این رویکرد که چگونه میراث فرهنگی و ادبی ایران پیش از اسلام (به ویژه جهان ساسانی) به ایران مسلمان در یک روند تقریباً خاموش که حدود دو قرن طول کشید منتقل شده است، می‌پردازد، و چگونه ظاهراً بصورت ناگهانی در عصر سامانیان شکوفایی یافته است.

اسطوره در معنای تخصصی به معنای سخن یا باور غیرصادق نیست، بلكه به معنای باوری بیانگر روایت یا روایت‌هایی است كه نقشی بنیادین در یك جامعه ایفا می‌كنند. درباره این نقش و چیستی آن در ادامه توضیح خواهیم داد

«رسول شایسته»، این فرزند برومند دیار تبریز که چندان کتاب و مقاله مستقلی قلمی نکرده امّا در تمام بیش از شش‌دهه فعالیت پژوهش‌گرانه، جز در راه ادبیات فارسی گام برنداشته و آنی و دمی از فکر ایران بیرون نبوده است.

نتایج تحقیقات سازمان نقشه‌برداری کشور بر نقشه‌های تاریخی معتبر نشان می‌دهد بدون هیچ تردیدی حاکمیت بر جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک به سرزمین کهن ایران تعلق دارد.