اخبار و گزارش

تجربیات بزرگ و کوچک بسیاری را پشت سر گذاشت و در گذر از این تجربیات به معنا و مفهوم حوادث تاریخی می‌اندیشید. بعدها کوشید این اندیشه‌هایش را منسجم‌تر کند و از آن به دانشی برای شناخت روند حوادث برسد.

غرفه ترکیه در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، مثنوی معنوی با قدمت ۷۰۰ ساله را در دسترس و معرض دید مخاطبان قرار داده بود که می‌توان گفت یکی از جذابیت‌های این غرفه برای مخاطبان ایرانی همین مسئله بود.

کتاب «تاریخ سازان یونان» به معرفی 100 شخصیت مهم و تاثیر گذار یونان از دوره باستان تا دوره معاصر این کشور اختصاص یافته است.

شب یک‌صد سالگی «محمّدعلی موحّد»، در سلسله شب‌های بخارا، عصر سه‌شنبه، دوم خرداد، در مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی برگزار شد.

آموزگار گفت: بالاتر از همه این توصیفات آنچه موحد درباره زبان فارسی می‌گوید بسیار شنیدنی و به یاد سپردنی است. نظری همسو با آنچه از دل همه آذربایجانی‌های دلبسته به ایران برمی‌خیزد. او صمیمانه می‌گوید: خاستگاه من آذربایجان است و سرشار از فولکورهای شیرین. او تصحیح می‌کند: اظهار علاقه به آذربایجان و فولکورهای آن هیچ‌گونه تعارضی با علاقه‌اش با فرهنگ ملی و زبان فارسی ندارد.

استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان اینکه هر زبان، نوعی فهم جهان است و در صورت غالب شدن یک زبان، آن وقت جهان تنها با یک دیدگاه و نگرش دیده خواهد شد، گفت: اگر گویش‌ها در زبان وجود نداشته باشند یا منقرض می‌شوند یا فهم درستی از زبان فارسی و خاستگاه آن نخواهیم داشت.

بی‌تردید ادبیات فارسی مهم‌ترین و مشهورترین بخش سنت فكری و فرهنگی ما ایرانیان است كه از رهگذار سده‌ها باقی مانده و عموم فارسی‌زبانان مخاطب پیگیر آن هستند.

دوشنبه، یکم خرداد ۱۴۰۲، جشن یکصدمین زادروز استاد محمدعلی موحّد با حضور اعضای پیوسته و وابسته، گروهی از اعضای هیئت‌علمی و پژوهشگران فرهنگستان، و همچنین خانواده و همکاران استاد موحّد در فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزار شد.

دوم خرداد 1402 هم رسید و محمدعلی موحد 100 ساله شد. مردی كه جسم و جانش با زبان فرهنگ، تاریخ، زبان فارسی، نفت، علم حقوق و حوزه‌های دیگر پیوند دارد و فرهنگ ایرانی به او و آثار ارزشمندش در همه این زمینه‌ها می‌بالد. مردی كه باید به احترام خدمات بی‌شائبه‌اش تمام‌قد ایستاد و زادروزش را تبریك گفت.

علی‌اشرف صادقی می‌گوید: کلمات بسیاری وجود دارد که سعدی و حافظ و مولوی به صورت دیگری به کار برده‌اند و امروزه در نتیجه تحول زبانی به صورت دیگری به کار می‌رود و ما نمی‌توانیم تلفظ‌های امروز را به زور به تلفظ‌های قرن هفتم برگردانیم، اصلا نمی‌شود زیرا عامه مردم این‌طور تلفظ می‌کنند.