سهراب یزدانی (متولد 1328، انزلی) اگرچه در میان اهل تاریخ شناخته شده، اما عموم کمتر او را می‌شناسند. یک علت اصلی آن است که اهل سر و صدا در حوزه عمومی نیست و مشغول به کار دانشگاهی و پژوهشی است. نتیجه این مداومت علمی و پشتکار ستایش‌برانگیز، شماری از ارزنده‌ترین آثار در زمینه تاریخ معاصر ایران است.
بی‌بی منجمه اهل نیشابور، دختر کمال‌الدین سمنانی، یکی از زنان نامدار کشورمان در عرصه نجوم است. این زن منجم بر احکام نجوم و علم ستاره‌شناسی زمانه خود تسلط داشت و به‌خاطر پیشگویی‌هایش بر اساس حرکات ستارگان از شهرت بسیاری برخوردار بود.
کتاب «اسنادی از روند اجرای معاهده ترکمنچای» و «اینجا آفتاب بر من زودتر طلوع می‌کند» بر پیشخوان تازه¬های نشر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران قرار گرفت.
خانلری در نگاشتن توصیه‌نامه برای نجیب تردیدی به خود راه نمی‌داد، زیرا سال‌ها با «رضا مایل هروی»، شخصیت فرهنگی و ادبی افغانستان و پدر نجیب، نشست و برخاست داشت. رضا مایل هروی، که از نوجوانی به شعر و ادب روی آورده و عمری را در راه فرهنگ گذرانده بود، آن روزها در «انجمن تاریخ افغانستان» بود و مجله‌ای با عنوان «آریانا» را منتشر می‌کرد.
کتاب «واژه‌سازی در دفتر اول مثنوی معنوی» نوشته نرگس شیدایی منتشر شد.
کتاب «حظ کردیم و افسوس خوردیم» گزارشی است از سفر دو جوان قاجاری که در سفر اول مظفرالدین شاه به فرنگ همراه او بوده‌اند.
عشق و عرفان دو موضوع اصلی در اشعار ادیب نیشابوری است و عرفان و تصوف ادیب، تجربی نیست.
غلامحسین زرگری‌نژاد، استاد تاریخ دانشگاه تهران گفت: «سیاستنامه‌ها» مجموعه‌ای است درباره اندرزهای سیاسی که در دست پژوهش و نگارش دارم. برای نگارش این کتاب رسایلی را که در اندرز سیاسی نوشته شده است، جمع‌آوری کردم. مقدمه‌ای برای هر یک از این رسایل نوشتم و متن آن را هم آورده‌ام.
در ایران باستان به بهانه‌های مختلفی جشن‌هایی برگزار می‌شده که البته با آنچه که ما امروز به عنوان «جشن» از آن یاد می‌کنیم، تفاوت داشته است. این جشن‌ها الزاما برای شادی کردن نبوده و گاهی مجموعه‌ای از نیایش‌ها را دربرمی‌گرفته؛ در این میان پاسداشت مواهبی که از سوی پروردگار برای انسان درنظر گرفته شده بود از جمله زمین بارور، آب‌های روان، آتش و... از آنچنان اهمیتی برخوردار بود که سبب شکل‌گیری جشن‌های مخصوص می‌شد.
سید علی میرافضلی از یافتن رباعی‌ای از خیام خبر داد که تاکنون در هیچ متن دیگری به نام خیام دیده نشده و در این باره گفته است: « با توجه به قدمت سند (قرن هفتم ق) و چهارقافیه‌ای بودن رباعی و لحن و موضوع آن، احتمال آنکه رباعی سرودۀ خیّام باشد وجود دارد.»
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید