اخبار و گزارش

معاون علمی و پژوهشی فرهنگستان زبان و ادب فارسی با بیان اینکه نسخه اولیه دستور خط فارسی گفتاری فضای مجازی با بهره‌گیری از داده‌های به کار رفته در فضای مجازی رونمایی شده است، گفت: تهیه مَبدل خودکار فارسی گفتاری فضای مجازی به فارسی معیار نوشتاری طبق دستور خط مصوب فرهنگستان (ویراست دوم) قرار دارد.

مصطفی ده‌پهلوان رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، با اشاره به اینکه مجموعه‌داران ایرانی نظیر استاد منوچهر لطفی رئیس انجمن مجموعه‌داران کشور، پاسداران واقعی میراث این سرزمین هستند گفت: در این میان باید یادی کنیم از کرامت‌الله نیّر که سال ۱۳۴۱ از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد و قفل‌های قدیمی جمع آوری می‌کرد، زمانی‌که هیچ فرد و نهادی به فکر جمع‌آوری این اشیاء نبود.

کتاب «اساطیر خاورمیانه؛ درسگفتارها» نوشته عباس مخبر به‌تازگی توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شده است.

پژوهشگران با بررسی سکه‌های موزه تخت جمشید به یافته‌های تازه‌ای درباره شاهان محلی پارس از قرن سوم پیش از میلاد دست یافتند. پژوهش روی این سکه‌ها، نام تعدادی از شاهان محلی را که در نوشته‌های تاریخی اشاره‌ای به آنها نشده است، آشکار کرد.

کتاب‌های «از آتروپاتن باستان تا آذربایجان و کردستان» نوشته عباس جوادی و «جنگ سرد روم و پارت» نوشته جان پوارو به تازگی منتشر شده‌اند.

نشست «هخامنشیان در دریای سیاه» بیست‌ونهم اردیبهشت‌ماه 1403 در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.

هشتمین نشست از سلسله نشست‌های انتقادی اسلام و باستان متأخر با عنوان «تأملاتی در مطالعات مانوی_اسلامی» توسط گروه مطالعات تاریخی و فرهنگی قرآن پژوهشکده مطالعات قرآنی، سی‌ویکم اردیبهشت‌ماه، با سخنرانی دکتر محمد شکری فومشی (عضو هیات علمی دانشگاه ادیان و مذاهب قم) و دکتر پریسا عطائی نظری (پژوهشگر مطالعات قرآنی) در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.

جهانگیر در سال ۱۲۰۶ خورشیدی به دنیا آمد. پدرش محمدخان از ایل قشقایی، طایفه دره شوری، تیره جانبازلو و از ساکنان وردشت سمیرم و مادرش اهل دهاقان سمیرم بود و به همین سبب مردم اصفهان، جهانگیرخان را دهاقانی نامیده‌اند.

روش ابن‌خلدون نه فلسفی و انتزاعی، نه نقلی و استنباط فقهی است. او البته به آیات و روایات توجه دارد و حتی نظیر اندرزنامه‌ها، در متن ابن‌خلدون نیز اشاره به رویدادهای تاریخی وجود دارد. فرق او اما با این آثار این است که می‌کوشد بر عقل و نه نقل، تکیه کند و در ضمن به‌نحوی استقرایی به مشاهده و تبیین رخدادهای تاریخی بپردازد.

در میانه بهار 1401 بود که خزانِ زندگی بر دامن فرزند فرزانه ایران نشست و محمدعلی اسلامی ندوشن را در 97 سالگی با مرگ آشنا کرد تا مام وطن نا امید از بازشنیدن صدای نفس‌های فرزندش در سوگ فرو رود و سیمرغ در مجالی هجده ماهه، بی‌نفس سر بر زمین غربت بگذارد تا سرانجام در اواخر آبان 1402 به زادگاهش منتقل و در آغوش آن آرام گیرد.