اخبار

عصر روز پنجشنبه، خانه اندیشمندان علوم انسانی میزبان بزرگان عرصه فرهنگ و علاقه‌مندان به صاحبان سرو ایرانی بود. در آغاز بعد از خواندن سرود ملی، نوای موسیقی اصیل ایرانی در سالن طنین انداز شد و پس از آن مجری برنامه به معرفی جایزه سرو ایرانی به عنوان نخستین تندیس مستقل ایرانی در زمینه میراث فرهنگی با تعریف یونسکو پرداخت و مروری بر سروهای دو دوره قبلی داشت.

لوریس چکناواریان تاکنون هرگاه صحبت از جنگ و صلح بوده و به او رجوع شده، پا پس نکشیده است. این‌بار هم همین‌طور. همیشه از یک چیز می‌نالد و درباره‌اش درچنین مواقعی که صحبت از جنگ و صلح می‌شود، حرف می‌زند، «کشتار ارمنستانی‌ها توسط حکومت عثمانی»‌ حتی بیکار هم ننشسته و درباره این موضوع، موسیقی هم ساخته است. تخصصش این است. آهنگساز است و نامی آشنا در این زمینه دارد. آن‌طور که در سوابقش آمده، در یکی از کارهایش که در قالب سمفونی ساخته شده، «به رفتار غیرانسانی بشر نسبت به همنوعانش» اعتراض کرده‌ است.

‌«عاشق تهران است و آرزو دارد بار دیگر به طهران قدیم بازگردد، یا دست‌کم خیابان سی‌تیر برایش گذشته را یادآوری کند.» رسانه‌های زیادی در یک‌سال گذشته سراغ «لوریس چکناواریان» رفته‌اند، ‌آهنگساز و رهبر ارکستر زاده‌ی ایران و متولد بروجرد که خیلی بهتر از تهرانی‌ها، طهران قدیم را می‌شناسد و با آن آشناست؛ به حدی که آرزو دارد بار دیگر به آن زمان بازگردد.