اخبار

به لحاظ موضوعی و محتوایی مجموعه آثار تالیفی و ترجمه‎ای نجف دریابندری را می‎توان با تسامح در دو دسته کلی قرار داد: اول ادبیات(و هنر) و دوم فلسفه(و تاریخ). نقطه تلاقی و حلقه واسط این دو احتمالا سیاست است، چنان که در شرح خاطرات او می‎‎خوانیم که در زندان به فلسفه علاقه‌مند شده ، در حالی که پیش از آن(1333) به در زمینه ادبیات کار کرده است و برای نمونه ترجمه «وداع با اسلحه»( ارنست همینگوی) را در سال 1332 منتشر کرده است. به عبارت دیگر به نظر می‎رسد اصطکاک دریابندری در مقام یک شیفته ادبیات و نویسنده‎ای خوش‎ذوق با عینیت قدرت، او را به فلسفه و تفکر مفهومی سوق داده است.

«بی‌خویشتنی» معادل انتخابی نجف دریابندری بود برای مفهوم الیناسیون در فلسفه غرب در کتابی که خود آن را «عبوس» می‌خواند: «درد بی‌خویشتنی». کتاب اولین‌بار در سال ١٣٦٨ چاپ شد و اكنون با شكل‌وشمایلی جدید تجدیدچاپ شده است.

نجف دریابندری، نویسنده و مترجم نامدار، به‌عنوان «گنجینه زنده بشری در میراث خوراک» در فهرست حاملان میراث ناملموس یا نادره‌‌کاران ثبت شد.

مجتبی مینوی در سراسر عمر ادبی اش، که دامنۀ آن نیم قرن تمام را در بر می گیرد، همواره خود را به عنوان یک منتقد سختگیر و یک پژوهشگر ستیهنده شناسانده است، و غالباً طرح و انتشار نظریات او مباحثات و گاه مناقشات فراوان در پی داشته است. بنابراین طبعاً هیچ ضرورتی ندارد که همۀ نویسندگان « کتاب امروز » با همۀ گفته های استاد مینوی موافقت مطلق داشته باشند، و لیکن آنها را این را مسلم می دانند که شنیدن نظریات مردی چون مینوی که، علاوه بر داشتن مقام بلند در عالم تحقیق، از بدو پیدایش جنبش جدید ادب فارسی در متن آن قرار داشته است همواره یک فرصت مغتنم خواهد بود.