اخبار

نخستین گویندۀ اصل «موسیقی، دیرتر می آید و عمیقتر»، به درستی مشخص نیست. قوانین جاودانه ای که عمق و شمول وسیع دارند، از چنان سیطرۀ غیر آشکار و نافذی برخوردار هستند که بیشتر اوقات نخستین کاشفان یا گویندگان راز نهانی خود را نیز در بر می گیرند و حتی نامی هم از آنها بر جای نمی ماند

در پرونده‌ای که با عنوان «موسیقی سازی ایران؛ فرصت‌ها و تهدیدها» گشوده‌ایم، تلاش کرده‌ایم تا به کنکاش پیرامون وضع امروز و اکنون این هنر بپردازیم و چالش‌ها و امکانات موسیقی را در عرصه مکتوب ایران بررسی کنیم.

موسیقی هر ملت از تراوشات ذهنی و روحی و روانی و درون‌مایه‌های ذاتی او سرچشمه می‌گیرد و سیلان می‌یابد و با ادبیات او ارتباط تنگاتنگ دارد. موسیقی ایرانی لطیف، نجیب و باطراوت و متنوع و آرام‌بخش و روح‌نواز و درعین‌حال تأمل‌برانگیز و متفکرانه است؛ این پدیدۀ کهن‌سال و دیرپای در طول هزاران سال دارای فرود و فرازهای بسیاری بوده است

اولین نشست از سخنرانی‌های گروه حکمت و هنر دینی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران با عنوان «نقش سکوت در موسیقی ایرانی» با سخنرانی استاد مجید کیانی برگزار می‌شود.

صحبت از ژانری از موسیقی است که با وجود وسعتش در دنیا، در زیر نگاه کمرنگ مخاطبان و مسئولان مظلوم واقع شده است. هنری که با آوای بی‌کلام خود هزاران صدا را در ژرفای سکوتش نهفته دارد تا بدانجا که خالق موسیقی کلاسیک ایرانی که نام آن را <موسیقی تفکر> گذاشته بر این باور است که«مملکتش از بسیاری جهات از ارکان تمدن دور مانده است و باید به دنبال جبران این عقب‌افتادگی باشد.> او معتقد است با آنکه تاریخ موسیقی در همه جای دنیا با کلام شروع شده است اما همیشه نیازمند معرفی از طریق سعدی یا حافظ نیست و اگر لازم بود کلام هم در آن قرار می‌گیرد اما نه به‌صورت تابع و پیرو بلکه به‌صورت مستقل. علیرضا مشایخی آهنگسازی است که به شکل گسترده‌ای، پیام‌آور نوگرایی در موسیقی ایران است. آثار وی بیش از چهل سال است که در داخل و خارج از ایران اجرا می‌شوند.

استاد بزرگ موسیقی ایرانی گفت: پیش از این موانعی در راه هنر موسیقی وجود داشت اما با رویکرد جدید دولت به هنر این مشکلات رفع شده است و امیدواریم با این رویکرد موسیقی ایرانی بیش از گذشته پیشرفت کند.