اخبار

در روز جمعه ششم خرداد یکهزار و سیصد و بیست و هشت (۱۳۲۸)، محمد قزوینی پس از بیش از شصت سال خدمت به فرهنگ اسلامی ـ ایرانی و احیای بسیاری از آثار و مآثر ادبی و تاریخی زبان فارسی، در کمال غُربت در طهران ـ خیابان فروردین ـ کوچه‌ای که به مناسبت سکونت آن ‌مرحوم در آن، نام «دانش» را بر آن نهاده بودند، در خانه کوچکی به شماره ۲۰ در حالی‌که فقط همسرش بانو رُزا و یگانه فرزندش «سوزان خانم» بر بالینش بودن

دوران مشروطه در ایران نه فقط باعث تغییرات عمده و بسیار در اوضاع سیاسی، اجتماعی ایران شد بلکه به‌دنبال این تغییرات شرایط فرهنگی و ادبیات نیز در آن دوره دستخوش اتفاقات بسیاری شد و نسلی در این دوره بالید که به نوعی شاید بتوان گفت‌ نمونه‌های آن دیگر در تاریخ ادبیات ایران دیده نشد.

این نامه را سی و چند سال پیش مرحوم علامه قزوینی بمرحوم استاد عباس اقبال نوشته در آغاز دوران آشنایی و دوستی. و اکنون که در مجله یغما بچاپ میرسد. پرفسور ادوار برون،سید احمد کسروی،علامه قزوینی،استاد عباس اقبال... که همه از بزرگان علما و محققین عصر بودند رخت از جهان بیرون کشیده اند. رحمة الله علیهم اجمعین.

کتاب «نامه‌های محمد قزوینی به محمدعلی فروغی و عباس اقبال آشتیانی» به کوشش ایرج افشار و نادر مطلبی‌ کاشانی با مقدمه دکتر احمد مهدوی دامغانی منتشر شده است. «نامه‌های محمد قزوینی به محمدعلی فروغی و عباس اقبال آشتیانی» (به انضمام نامه فروغی به قزوینی در باب تالیف تاریخی برای ایران) شامل مقدمه و موخره‌ای به قلم دکتر احمد مهدوی دامغانی، یادداشتی از نادر مطلبی‌ کاشانی، 9 نامه قزوینی به فروغی و یک نامه فروغی به قزوینی، یادداشتی از ایرج افشار، 9 نامه قزوینی به اقبال و بخش نهایی فهرست‌هاست.