در فرهنگ ایران، همیشه یاد گرفتن و آموختن، ملازم انسان بودن و اخلاقی بودن بوده است و آنگاه که حکیم بزرگ توس، فردوسی از خرد سخن به میان میآورد و به توصیف خردمند میپردازد، بر آن است که از یک سو خرد باید چونان خردی که فیلسوفان یونان از آن سخن میگفتند به دانایی برسد و توانایی برهانسازی به دست آورد. یعنی یونانی و از سویی دیگر، در پرتو اخلاقی شدن و تزکیه شدن و شیوه انسانی در پیش گرفتن به کمال معنوی برسد و حتی توانایی شهود یعنی درک مستقیم حقیقت پیدا کند و این هر دو لازمه جوهر دانایی است که نظامی از آن سخن میگفت: هرکه درو جوهر دانایی است/ بر همه کاریش توانایی است
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید