اخبار

در این مقاله، نام «ثریته» در اوستا و بسامد آن در نوشته های دوره ی میانه را بررسی و سپس نخستین پزشک را در کتاب های تاریخ ایران اسلامی معرفی می کنیم که برخی او را فریدون و برخی جمشید می دانند. سه شخصیت اسطوره ای ایران (ثریته، فریدون و جمشید) به نحوی با پزشکی ارتباط دارند و برای شناختن نخستین پزشک از میان آنان، باید هر سه نام را بررسی کنیم تا تفاوت منابع در ذکر ویژگی های این شخصیت را دریابیم. به نظر می رسد که فردوسی در چهاربیت ابتدایی توصیف جمشید، صفات ثریته را برای وی معرفی می کند. این سه شخصیت را در دوره های مختلف بررسی می کنیم تا دلیل این تغییر نام یا صفت را دریابیم.

شاهنامه‌ و روایت‌هایش بازتاب‌های متعددی در زیست تاریخی و اجتماعی ایرانیان دارد. شخصیت‌ها، اسطوره‌ها و آیین‌های ایران باستان شکل‌های مختلفی از جشن‌های ایرانی را رقم زده است. یکی از آنها جشن پیروزی فریدون بر ضحاک است. جشنی که به «نور گوهون» یا «نورگون» معروف است. این جشن برخلاف دیگر آیین‌های ایران باستان چندان فراگیر نیست و هر ساله همزمان با 21 تیرماه در روستای «نوا» شهرستان آمل برگزار می‌شود.

نقد اسطوره ای، شیوه ای میان رشته ای است که از سویی بر یافته های روان شناختی و از سوی دیگر بر مطالعات اسطوره شناختی، انسان شناختی و تحلیل ادیان و تمدن ها استوار است. کهن الگوی «کودک رها شده» از مضامین پربسامد در اساطیر و فرهنگ های ملل مختلف اسن. در این جستار کوشیده ایم تا داستان تبعید زال، فریدون و کیخسرو را در دوران کودکی از دیدگاه مردم شناسی بررسی کنیم.

نقد اسطوره‌ای، شیوه‌ای میان رشته‌ای است که از سویی بر یافته‌های روان‌شناختی و از سوی دیگر بر مطالعات اسطوره‌شناختی، انسان‌شناختی و تحلیل ادیان و تمدن‌ها استوار است.

در این مقاله اسطوره فریدون و تغییر و تحولات آن در گذر زمان و زمینه های مختلف دینی با توجه به منابع قبل و بعد از اسلام بررسی شده استوضمن مقایسه فریدون و کارهای او با بعضی از شخصیت های اسطوره ای ودایی و آیین میترا و ارتباط آنها با نمادهای باروری، نشان داده می شود

یشت ها مجموعه ای است از 21 سرود اوستایی. در این سرودها ایزدان کهن ایرانی فراخوانده می شوند. غالباً در لابه لای این سرود ها، قصه ها و اسطوره های قدیم به صورت کوتاه و فشرده بیان شده اند. صورت کامل تر برخی از این اسطوره ها را می توان در متون پهلوی، شاهنامه، و منابع اسلامی مربوط به ایران یافت.

ساختار داستان فریدون بیان گر این است که فردوسی آن را با اصلی دو انگاری ولی با شکلی پادشاهی- داستانی پرداخته است. تأمّل در ژرف ساخت داستان نشان می دهد که فریدون بر پایه سرشتی دو قطبی، یعنی بُعد اهورایی و بُعدی اهریمنی چون آیین زروانی که زروان را پدیدآورنده اهورا و اهریمن می داند، قرار دارد. سرشت اهورایی او نورانی، عدالت خواه، خردگرا و صلح طلب است که بعدها به ایرج و آن گاه منوچهر که در واقع پایان دهنده عصر اهریمنی سلم و تور است، منتقل می گردد