اخبار

فريدالدين عطار نيشابوري، حدود سال پانصد و چهل هجري قمري در کدکن نيشابور ديده به جهان گشود و به سال ششصد و هيجده در قتل عام نيشابور به دست سربازان مغول کشته شد.شمار آثاري که به وي نسبت داده شده، بسيار زياد است، اما در اين ميان آنچه بي ترديد به او تعلق دارد، عبارت است از: ديوان قصايد و غزليات، منطق الطير، الهي نامه، اسرارنامه، مصيبت نامه، مختارنامه و تذکرة الاوليا.در بيان سبب ورود او به حلقه صوفيان و گرايش به عرفان در نفحات الانس جامي نقل شده است که «روزي در دکان عطاري مشغول و مشعوف معامله بود، درويشي آن جا رسيد. درويش گفت: اي خواجه تو چگونه خواهي مرد. عطار گفت: چنان که تو خواهي مرد. درويش گفت: تو همچون من مي تواني مرد. عطار گفت: بلي، درويش ، کاسه چوبين داشت، زير سر نهاد و گفت الله و جان بداد. عطار را حال متغير شد و دکان بر هم زد و به اين طريق درآمد.». اما واقعيت اين است که شيخ عطار از کودکي به عرفان متمايل بود .

کتابی تحت عنوان «عطارشناسی ، گنجینه های معنوی و معرفی شیخ فریدالدین عطار متصوف و شاعر بزرگ» توسط انتشارات «شرق» در تاشکند پایتخت ازبکستان چاپ و منتشر شد.