اخبار

از کودکی به موسیقی علاقه‌مند بود، نوای تار را در تار و پود قالی لمس کرده و به دنبال آن صدای گرم خود را در فضای داغ نانوایی یافته بود. حال که به هفتاد سالگی نزدیک می‌شود همچنان عشق به عاشیق خوانی دارد و دل به صدای ساز. جالب است بدانید که در یکی دو سفر خارجی، به زبان‌های چینی و ژاپنی هم داستان گفته است. نزدیک به سی سال است که در جشنواره‌های مختلف حضورداشته اما هنوز جشنی که نوید ثبت صنعت و هنر عاشیق خوانی باشد به وی داده نشده است. او می‌گوید: دوره، زمانه عوض شده دیگر فضا و زمانی برای گفتن داستان‌های عاشیقی وجود ندارد؛ همین امر سبب می‌شود این هنر که به 6000 سال پیش برمی‌گردد کم‌کم به فراموشی سپرده شود.