مجموعه «باران» به چند وجه، مجموعهای تازه و معاصر ما است. هرچند شاملِ دفترشعرهای شاعرانی چون نیما، شاملو، سیمین بهبهانی، كسرایی، مصدق، شاملو و دیگر نامداران شعر نو است كه هر یك در روزگار خود و بعد از آن به اشكال مختلف در قالب یك دفتر یا كلیاتِ شاعری بهچاپ رسیدهاند و اینك زیر عنوان «شعر معاصر ایران، از مشروطیت تا امروز» با پانزده مجلد در قطع پالتویی یا بهنقل از ناشر آنها - نشر نگاه- در «قطع و صفحهآرایی جدید، مطابق با استانداردهای جهانی» بهچاپ رسیدهاند. اما تازه یا معاصربودن این اشعار حكایت دیگری است.
یکی از عمدهترین تفاسیر و مطالعات جامعه شناسی هنر، درباره رسالت و نقش هنر و هنرمند است.در این رویکرد نسبت تعامل هنر و هنرمند به مغز و قلب تشبیه شده است که در عین وابستگی به یکدیگر، ضعف عملکرد هر کدام بر دیگری تأثیر میگذارد. به بیان دقیقتر اگر هر دو یعنی «هنرمند»و«هنر» در انجام رسالت خود ضعیف باشند بیگمان تباهی هر دو را در پی خواهد داشت و تباهی هنر روی جامعه و زوال آن تأثیر شگرفی میگذارد.با این مقدمه سعی نگارنده بر آن است که یکی از دغدغههای ذهنی خود را بیان کند و در پی پاسخ به این سؤال برآید که:«چه عاملی موجب زوال و انحطاط هنر مثلاً «هنرشعر»در یک جامعه میشود؟» اصولاً اگر هنری مانند«شعر» از ابتذال و افتادن در دره سطحی نگری مصون بماند و متعالی و عاری از ابتذال شود در جامعه معاصر و مدرن چه تأثیری میتواند بگذارد؟
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید