اخبار

شاعر، خلوت‌نشین است! شاعر ماندنی، دنبال سرودن «شعری خواندنی» برای مخاطب نیست! «شاعر خوب»، شاعری‌ست که فقط خواص او را می‌شناسند نه مردم کوچه و بازار! شاعر، که آکتور نیست! شاعر، که خواننده نیست! شاعری که برای آیندگان می‌سراید شمارگان کتاب‌هایش اندک است و گاهی حتی همسایه‌اش هم نمی‌داند که او شاعر است! این‌‌ها، جمله‌های آشنایی هستند که نه مثل حالا در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده باشند، که در نشریات تخصصی، کتاب‌های تخصصی و نشست‌های ادبی تخصصی، نوشته یا به زبان آورده شده‌اند گاه توسط کسانی که خود در زمان نوشتن و گفتن‌شان مشهور نبوده‌اند و پس از آن مشهور شده‌اند، یا مشهور بوده‌اند و خود را از شهرت بری می‌دانسته‌اند، یا اصلاً پایان عمرشان مشهور نبوده‌اند و در گمنامی به دیار باقی شتافته‌اند و برخی‌شان هم البته شاعران خوبی بوده‌اند.

سبک، در زبان عربی به معنی گداختن و ریختن زر و نقره است و سبیکه پاره نقره گداخته را گویند. در اصطلاح ادبی به معنای طرز خاصی از نظم و نثر است که معادل style اروپایی است.Style خود از ستیلوس یونانی ماخوذ است، به معنای آلتی فلزی یا چوبین که به وسیله آن حروف و کلمات را بر روی الواح مومی، نقش می کرده اند.

چهاربیتی گونه‌ای از شعر کهن ایرانی و به باور نگارنده ادامۀ همان سه‌بیتی‌ها یا سه‌خشتی‌های قدیم ایرانی است با وزنی تقریباً هجایی که به‌مرور وزن عروضی یافته است. ساختار این‌گونه شعر بنابر شواهد بسیاری که در دست است، بر مبنای نوعی تکرار استوار است. محتوای چهاربیتی‌ها هم بیشتر ساده و بدوی است

تاریخ دقیق ورود قهوه‌ به سرزمین ایران معلوم نیست، اما آنچه از آثار مکتوب به ما رسیده است، نشان می‌دهد در عصر صفویان و به خصوص در زمان شاه عباس، قهوه‌خانه‌ها در شهرهای بزرگ ایران، به خصوص اصفهان رونق و رواج گسترده‌ای داشته‌ است. این قهوه‌خانه‌ها در عصر صفوی کارکردی فرهنگی داشته‌ که مهم‌ترین مکان برای عموم مردم و به خصوص هنرمندان و شعرا بوده‌ است.

قابل کتمان نیست که اگر مطبوعات نبودند، شعر چه در زمانه مشروطه و چه در زمانه مدرن، قدرت ظهور یا تغییر اوضاع ادبی، اجتماعی، سیاسی را نمی‌یافت. بزرگ‌ترین دستاورد مطبوعات در این دوره زمانی، معرفی «چهره» به جامعه بود. این چهره‌ها البته، اغلب «ماندگار» نماندند یعنی توسط مخاطبان خاص ادبیات یا مخاطبان عام برای یک زمان طولانی پذیرفته نشدند و در نتیجه به «تاریخ ادبی» راه نیافتند. طبیعی هم بود، چون کار مطبوعات پیش از آنکه معرفی «هنرمند» باشد، معرفی «ستاره» است و «ستارگان» به همان سرعتی که مشهور می‌شوند از یادها نیز می‌روند.

کلباسی در نشست نقد و بررسی متون فلسفی در زبان فارسی گفت: نسبت شعر و زبان با فلسفه آنچنان که در تجربه غربی است در سنت اسلامی متفاوت است. بدین معنی که وقتی نیچه از شعر سخن می‌گوید این شعرالزاما بیان قافیه دار و منظم نیست در حالی که در سنت ما شعر الزاما منظوم است.

تاریخ دقیق ورود قهوه به سرزمین ایران به‌درستی معلوم نیست؛ اما آنچه از آثار مکتوب به درست ما رسیده است، نشان می‌دهد در عصر صفویان و به‌خصوص در زمان شاه عباس صفوی، قهوه‌خانه‌ها در شهرهای بزرگ ایران، به‌ویژه اصفهان رونق و رواج گسترده‌ای داشته‌اند.

آقایان محترم، برای این جانب نهایت افتخار است که در این مجلس شریف که مرکب از فضلاء جهان است و در یکی از مرکز مهم تاریخی و فرهنگی عالم اسلام تشکیل یافته است سخن بگویم.

نظریه پردازان ادبی از دیر باز تاکنون از چشم اندازهایی مختلف به شعر و ماهیت آن نگریسته‌اند. پیش از همه، افلاطون و ارسطو بودند که شعر را چونان دیگر مقوله های هنری، تقلید از طبیعت دانستند.

بر اساس خبر رسیده، این نشست در روز یکشنبه ۱۷ اردیبهشت ساعت ۱۶:۳۰ با حضور دانیلا دانتس، یان فولکر روهنرت، زیلکه شویرمن، ماکس چولک، شارلوته وارزن، اوره‌لی مورن، کریستینه لانگه و جمعی از شاعران ایران برگزار می‌شود.