اخبار

عقیده نسبتاً شایع این است که تاریخ برخلاف دیگر علوم، توصیف حوادث خاص گذشته است تا پژوهش قوانین کلی که احتمالاً حاکم بر آن حوادث هستند. با نگاهی به عملکرد مورخان سنتی و آثار پژوهشگران این حوزه که بیشتر به سمت توصیف سوق یافته است نمی‌توان این نظر را رد کرد و برپایه آن می‌توان نتیجه گرفت که وظیفه دیسیپلینی مورخ جمع آوری داده‌ها و توصیف آن‌هاست. اما بی شک اگر تعریف خود را از علم تاریخ تغییر دهیم، وظیفه مورخ نیز به نسبت آن تغییر خواهد کرد.

عقیده نسبتاً شایع این است که تاریخ برخلاف دیگر علوم، توصیف حوادث خاص گذشته است تا پژوهش قوانین کلی که احتمالاً حاکم بر آن حوادث هستند. با نگاهی به عملکرد مورخان سنتی و آثار پژوهشگران این حوزه که بیشتر به سمت توصیف سوق یافته است نمی‌توان این نظر را رد کرد و برپایه آن می‌توان نتیجه گرفت که وظیفه دیسیپلینی مورخ جمع آوری داده‌ها و توصیف آن‌هاست

عقیده نسبتاً شایع این است که تاریخ برخلاف دیگر علوم، توصیف حوادث خاص گذشته است تا پژوهش قوانین کلی که احتمالاً حاکم بر آن حوادث هستند. با نگاهی به عملکرد مورخان سنتی و آثار پژوهشگران این حوزه که بیشتر به سمت توصیف سوق یافته است نمی‌توان این نظر را رد کرد و برپایه آن می‌توان نتیجه گرفت که وظیفه دیسیپلینی مورخ جمع آوری داده‌ها و توصیف آن‌هاست.

اولین گام جدی دربارۀ تاریخ عثمانی در ایران در دورۀ ناصرالدین‌شاه و با دستور وی در خصوص ترجمۀ کتاب «تاریخ عثمانی» پورگشتال هامر برداشته شد. امروزه هم اگرچه تلاش‌هایی در این زمینه صورت می‌گیرد، اما بیشتر معطوف به روابط ایران و عثمانی ذیل تاریخ ایران است، آن هم بر اساس منابع موجود در ایران.

شهرام یوسفی‌فر، معاون آرشیو ملی در نشست رونمایی از کتاب «ادبیات تاریخی دیوانسالاری ایران عهد مغول تا سرآغاز دولت صفویه» گفت: تراث و میراث ما در حوزه اسناد در دوره کهن ساحتی است که دانش ویژه‌ای می‌خواهد و این دانش را باید داشته باشیم تا بتوانیم سند را به خوبی بازخوانی کنیم و بفهمیم، این کتاب به خوانش اسناد کهن ما کمک می‌کند.

مشهور است كه ايرانيان همواره به تاريخ خود افتخار مي‌كنند و در هر محفل و ضيافتي از افتخارات تاريخي خود داد سخن سر مي‌دهند. پس عجيب است و صد البته دردناك كه جايگاه رشته تاريخ در دانشگاه‌هاي ما چنين خوار و خفيف است، تا جايي كه به تعبير تلخ يكي از استادان تاريخ «ذليل‌ترين و بدبخت‌ترين رشته دانشگاهي حتي در ميان ساير علوم انساني در ايران رشته تاريخ است». مساله فقط اشتغال فارغ‌التحصيلان اين رشته نيست، تاريخ پژوهان ارجي در سازمان‌ها و نهادها ندارند، سهل است كه همگان نيز در كار ايشان دخالت مي‌كنند و خود را تاريخ پژوه مي‌خوانند.