در گذشتههای دور که هنوز پای ماشینآلات و مدرنیزاسیون به روستاها و دشتها و کشتزارها نرسیده بود و برزگران، شالیکاران، چوپانان، بافندگان و خرمنکوبان، تنها به بازوانشان پشتوانه داشتند، ترانههایی در کشتزار و صحرا و دشت و شالیزار و پای دار قالی و هنگام دوغزنی و صیادی و شیردوشی و بلوطتکانی و برنجکوبی زمزمه میکردند که نمادهایی ساده از فرهنگ و روحیه یاریگری، زیست و معیشت سنتی و جهانبینی همدلی گروهی در میان روستاییان و عشایر به شمار میآمد.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید