اخبار

«پدر مدتی پیش از به دنیا آمدن من، در شهر هامبورگ، تجارتخانه‌ای دایر کرده بود. پس از سروسامان یافتن وضع تجارتخانه و خانه‌ای که اجاره کرده بود، از مادر می‌خواهد که به او ملحق شود. مادر نخستین سفر به اروپا را همراه من و خواهر پیش می‌گیرد و در خانه‌ای که همسر او به طرز زیبایی برای ورود خانواده‌اش آراسته است، مستقر می‌شود و زندگی مرفه و بی‌دغدغه‌ای را آغاز می‌کند.

طراح و نقاش پیشکسوت، هنر را بزرگترین سرمایه دانست و افزود: هنر از اندیشه ناپاک بوجود نمی آید.

«برای هنرمندبودن می‌باید عاشق بود»؛ این گفته ایران درودی است، او که عاشقانه در تمام کارهایی که شروع می‌کند، پایدار است. پایدار است که توانست بعد از گذشت این‌همه سال به آرزوی دیرین خود یعنی کلنگ‌زنی موزه‌اش دست یابد، او برای نام خود ارزش بسیاری قائل می‌شود؛ وقتی با او حرف می‌زنی یا پای صحبت‌هایش می‌نشینی، بیشتر دو موضوع را گوشزد می‌کند و آن دو موضوع عشق به ایران و همچنین اعتبار و اعتمادبه‌نفس زن ایرانی است

اغراق نکرده‌ام اگر بگویم من در خاک سرزمینم ریشه دارم. نه فقط به خاطر ساختارهای فرهنگی و سنتی، بلکه به خاطر عزیزانی که در آن به ابدیت پیوسته‌اند. چرا که آبا و اجداد من در جایی به بزرگی مرزهای ایران می‌زیسته‌اند و در جایی به بلندای قامتشان در خاک این سرزمین خفته‌اند. نام «ایران درودی» با تاریخ فرهنگ و هنر معاصر ایران گره خورده است، هنرمند نقاشی که به گفته آنتونیو رودریگز «بی‌شک یکی از بزرگ‌ترین نقاشان دنیاست». «ایران درودی» با عشق به ایران و آرزوی 47 ساله تأسیس موزه «ایران درودی» چند سالی است که به ایران بازگشته است تا به آرزوی دیرینه خود جامه عمل بپوشاند، سرانجام با همکاری شهرداری تهران این آرزو به واقعیت پیوست و کلنگ تأسیس موزه «ایران درودی» همزمان با سالگرد تولد این هنرمند نامی 11 شهریور در منطقه یوسف‌آباد تهران به زمین خورد، این موضوع بهانه‌ای شد برای گپ و گفتی با «ایران درودی».