اخبار

ینترنت ما را تنبل کرده است؛ نه اینکه نسل حاضر را فقط از راه به در برده باشد، ما را هم از راه به در برده است. چسبیده‌ایم به این دو زار و ده شاهی اطلاعاتِ گوگل که سرِ جمع، مال همین 16-15 سال اخیر است و هر کسی قبل از این دوره، به دیدار حق رفته باشد، گاهی اوقات انگار که وجود هم ندارد! باز هم منابع انگلیسی، فرانسه، روسی، آلمانی یا حتی عربی! منابع فارسی گوگل، درباره آدم‌های فارسی گوگل، خیلی کم اطلاعات دارند؛ ما هم که به اعتبارِ «علامه گوگل»[اصطلاحی از سهیل محمودی-جهت رعایت کپی‌رایت!-]، خوانده‌های‌مان، کتابخانه‌های‌مان، خاطراتمان را ترک گفته‌ایم. روزگار غریبی‌ست نازنین! تاریخ شفاهی هم که با آدم‌ها می‌رود بهشتِ زهرا؛ دیگر چه می‌ماند مگر ذکر خیری از آنها که روزگاری بودند و زیستند و سرودند؛ از جمله اورنگ خضرایی عزیز که روزگاری نامش، بسیار شنیده می‌شد و مرگ، ما را فراموشکار می‌کند.اول تیرماه تولدش است.