اخبار

متن سخنرانى امام موسى صدر، در تاريخ 19 فوريه 1975 (30 بهمن 1353)، در قالب خطبة موعظة آغاز روزه، در كليساى كبوشيين بيروت. در اين مراسم، كه بزرگان مسيحيت لبنان در آن شركت جستند، در بالاترين سطوح سياسى و دينىِ فرقه‌هاي مسيحى، و به عنوان نماد «گفتگو و تعايش» از امام صدر تجليل به عمل آمد. شارل حلو، رئيس‌جمهور اسبق لبنان، در اين باره مى‏گويد: «براى نخستين بار در تاريخ مسيحيت يك روحانى غيركاتوليك در يك كليساى كاتوليك و براى جمعى از مؤمنان در جايگاه موعظه سخن مى‏راند. اين اتفاق نه‏تنها اعجاب‏انگيز بلكه موجب تأمل و تفكر عميق و درازمدت است.» اقدام بعدى امام دعوت از بزرگان مسيحيت براى ايراد خطبه‏هاى نماز جمعه بود، اما به سبب جنگ داخلى اين برنامه تحقق نيافت.

امام موسي صدر در روز 14 خرداد سال 1307 هجري شمسي در شهر مقدس قم ديده به جهان گشود. پدر ايشان مرحوم آيت الله سيد صدرالدين صدر، جانشين مرحوم آيت الله شيخ عبدالكريم حائري مؤسس حوزه علميه قم و از مراجع بزرگ زمان خود بود. جد پدري ايشان مرحوم آيت الله سيد اسماعيل صدر، جانشين مرحوم آيت الله ميرزا حسن شيرازي و مرجع مطلق زمان خود، و جد مادري ايشان مرحوم آيت الله حاج آقا حسين قمي، جانشين مرحوم آيت الله سيد ابوالحسن اصفهاني و رهبر قيام مردم مشهد بر عليه رضا خان بود.

انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس خدمات مستمر و ارزنده امام موسی صدر، مراسم بزرگداشت وی را در اردیبهشت ماه برگزار می کند. امام موسی صدر، مرجع دینی، رهبر سیاسی و مؤسس مجلس اعلای اسلامی شیعیان لبنان است.

یکی از رهبران جنبش اسلامی که با قرائت شیعی و خاصی از مذهب توانسته است الگویی جالب و ناشناخته از حضور دین در عرصه عمومی بازنمایی کند، امام موسی صدر است.

این انقلاب بی‌گمان شاه را ـ اگر سرِ عقل نیاید ـ سرنگون خواهد کرد، و به عقیدۀ من، شاه به سبب غرور خود و با توجه به عوامل بین‌المللی که گذر زمان آن‌ها را آشکار می‌کند، سرعقل نخواهد آمد.

سیره محمدی دومین رکن مکتب اسلام است. این سیره باید در سطح‌های گوناگون به قشرهای گوناگون مردم در هر کجا ارائه شود تا سرتاسر زندگی مسلمانان را فراگیرد و آن را یکپارچه حرکت و دهش کند.

مقصود زینب‌(س) این است که ما حسین‌(ع) را در محراب آزادی قربانی کردیم تا از دین پاسداری کنیم، از کرامت انسان پاسداری کنیم. شهادت امری اجتناب‌ناپذیر بود و ما آن را تقدیم کردیم. از این‌روست که زینب‌(س) در این موضع و اتفاق از رسالت حسین‌(ع) پاسداری کرد. همه مردم و همه دشمنان دریافتند که زینب(س) با همه توان و با نهایت عزت ادامه‌دهنده رسالت است و نمی‌خواهد ضعف و ناتوانی نشان دهد و تسلیم شود تا آن هنگام که زینب‌(س) در مدینه بود، اهل مدینه

گذشت ایامی چند از واقعه کربلا، باعث فراموش کردن بزرگی مصیبت و عبرت آموزی از پی آمدهای آن نمی شود. واقعیت این است که تأثیر مصیبت پس از وقوع آن، بیشتر از احساس مصیبت، پیش از وقوعش اسـت. افزون بر این معـمولاً پی آمدهای ستیز و فداکاری پس از پایان نبرد آشکار می شود.

هوشنگ شهابی، استاد روابط بین‌الملل و تاریخ دانشگاه بوستون آمریکا، در مقاله‌ای با عنوان «امام به مثابه یک دندی؛ نمونه موسی صدر» (The Imam as Dandy: The Case of Musa Sadr) که در شماره نوامبر ۱۹۹۶ نشریه مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه هاروارد «Harvard Middle Eastern and Islamic Review» منتشر شد، به واکاوی وجهۀ امام موسی صدر، رهبر ربوده شده شیعیان لبنان پرداخته است. در این مقاله که ترجمه‌اش را در «تاریخ ایرانی» می‌خوانید، شهابی می‌کوشد اسطورۀ امام موسی صدر را تفسیر کند، بدون آنکه تصویری روان‌شناختی از او ارائه دهد.

امام موسی صدر در راه خدمت به وطن و انسان، لحظه‌ای به خود تردید راه نداد امام موسی صدر در راه خدمت به وطن و انسان، لحظه‌ای به خود تردید راه نداد که به لیبی سفر کند تا در دیدار با قذافی او را متقاعد کند که برای اعمال فشار در جهت اجرای قطعنامۀ 425، به موضع یکپارچه عربی بازگردد و همچنین او را وادار کند از اجرای سیاست سرزمین سوخته در جنوب دست بردارد و سازِ کوچ مسیحیان از لبنان را دوباره کوک نکند و امروز می‌بینیم دوباره تاریخ تکرار می‌شود.