موسیقی برای ادیب یک عشق واقعی و انگیزه زندگی بود. حساب سود و زیان را به هنرش راه نمیداد و این عشق صادقانه به هنر آواز، وی را وادار به مهاجرت از اصفهان کرد. شاید بتوان ادعا کرد اسماعیل ادیب خوانساری از نسلی بود که دیگر تکرار نمیشوند، چرا که هنرش را بی هیچ قید و شرطی در اختیار علاقهمندان میگذاشت؛ هنر ناب، فاخر و تأثیرگذارش را. ادیب از نسل هنرمندان «سبک ساز» موسیقی ایران بود و گویی شیوه نگرش این نسل به هنر و روزگار باعث شده بود قطعاتشان بارها و بارها اجرا شود و رنگ کهنگی به خود نگیرد. شیرین ادیب، دختر این هنرمند مکتب آوازی اصفهان در گپ و گفتی با ایران، از پدر و روزگار وی میگوید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید