اخبار

پیش از این اشاره کردیم که پس از مرحله اول ثبت چند ملیتی نوروز در فهرست میراث جهانی یونسکو در سال ۲۰۰۹ میلادی، مجمع عمومی سازمان ملل، در ۲۳ فوریه ۲۰۱۰، طی قطعنامه‌ای، روز اول فروردین (۲۱ مارس) را به عنوان «روز جهانی نوروز» نام‌نهاد و آن را به عنوان یک مناسبت بین‌المللی به رسمیت شناخت. در اینجا می‌خواهم برای آنان که به اهمیت این اسناد واقفند و تاثیر بین المللی آن را می شناسند، محتوای این قطعنامه را بیشتر توضیح بدهم تا بخصوص خوانندگان نوجوان به درجات و مفاهیم مندرج در مقدمه، و سپس اصل تصمیم مصوب آشنا شوند.

در بخش اول گفتیم که چگونه کنوانسیون‌هایی با موضوع میراث فرهنگی در یونسکو پدید آمد. یکی از آنها «کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس»۱‎ ‎ بود که در سال ۱۳۸۴ ( ۲۰۰۳ میلادی) تصویب شد که بر اساس آن، آیین باستانی «نوروز» در مرحله اول با عضویت هفت کشور ایران، جمهوری آذربایجان، هند، قرقیزستان، پاکستان، ترکیه و ازبکستان در هشتم مهرماه ۱۳۸۸ ( سی ام سپتامبر ۲۰۰۹) ثبت جهانی شد.

در اصطلاح یونسکو، «میراث جهانی» یعنی مواریث فرهنگی و تاریخی که فراتر از یک ملت و یک سرزمین، ارزش جهانی دارد و به همه بشریت متعلق است. تا قبل از تاسیس یونسکو در ۱۳۲۴ خورشیدی (۱۹۴۵ میلادی) و پایان جنگ جهانی دوم، چنین عنوانی شناخته شده و آشنا نبود، و ابزارهای بین المللی برای حفاظت از آن وجود نداشت. یکی از آثار شوم این جنگ انهدام آثار تاریخی بسیار در کشورهای درگیر بود.

وجوه هنری هر مراسم آئینی در میزان تاثیر، گستره و ماندگاری آن تعیین کننده است. آئین های عاشورائی با صور مختلف هنری، بخصوص شعر و لحن و آهنگ، به طور چشمگیری آمیخته است. این آمیختگی به نوبه خود در نگاهداری و انتقال نسل به نسل سبک و سیاق این آئینها نقشی اساسی دارد

جمع کوچک دوستان شهر کتاب در برگزاری نشست‌ها و درس‌گفتار‌های فرهنگی و آموزشی کاری بزرگ و هنرمندانه کرده‌اند که به راستی در دل‌های فرهیختگان و فرهنگ دوستان ایران جا کرده است. امروز جمعی از اساتید و اهالی فرهنگ و ادب ما گردهم می‌آیند تا تاثیر و کارایی این هزار نشست مستمر و مداوم از این دست را در یازده سال اخیر بزرگ بدارند. هزار نکته در این کار هست تا دانی! شهر کتاب، با این دستاورد، امروز می‌تواند دلبری کند و خریدار دارد!

سفیر ایران در یونسکو گفت: مشروعیت و استحکام آینده کشور در گرو حفظ میراث فرهنگی گذشته است، از این رو تمام مسئولان باید بالاتر از سلیقه‌های جناحی به آن توجه کنند.

ساره دستاران: احمد جلالی خاطره‌های زیادی از سال‌ها فعالیت در یونسکو دارد؛ از کسی که می‌خواسته برای راه انداختن چلوکبابی از حمایت یونسکو استفاده کند تا جلسه اصفهان درباره برج جهان‌نما که از صبح تا شب طول کشیده، از شهریار عدل و ثبت‌های جهانی تا سالی که می‌گوید ایرانی‌ها به اشتباه گفتند سال جهانی مولاناست.

دکتر آموزگار زنى است فرزانه و دانشور؛ انسانى متواضع و فروتن؛ سخن سنج و سخندان؛ مهربان وصمیمى. در انتقال آموخته هاى خود به جوانان شوریده دل، مشتاق و سخى است... عشق به تاریخ کهن سرزمین ایران را در گفتار و نوشته هایش به آسانى مى توان یافت.استاد پرتلاشى که پس از عمری تحقیق و تدریس همچنان پرتلاش و پرتکاپوست و با این حال اصلاً دلش نمى خواهد از کنج تحقیق و پژوهش بیرون بیاید و کسى چیزى درباره او بنویسد...

چهارشنبه گذشته،۲۱ آبان 1393، دکتر هرمز میلانیان، استاد بازنشسته گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران و مدیر اسبق این گروه، پس از گذراندن یک دوران یازده ساله بیماری، در 77 سالگی در حومه پاریس درگذشت. قرار است روز چهارشنبه 28 آبان در قبرستان مونت پارناس در پاریس به خاک سپرده شود؛ در همان شهری که دوره دکترای زبان شناسی خود را زیر نظر آندره مارتینه در دانشگاه سوربن گذرانیده بود.

عمق زیبایی های داستان عاشورای امام حسین (ع) و امتداد آن که به پایمردی بانوی نامور تاریخ عاشورا، زینب (ع)، ماندگار شد، حکم می کند که فرصت ورود به میدان این خاطره را با عمیق ترین احساس های آکنده از حرمت و ادب و کرامت آزین ببندیم. خاطره ای که اگر روح آن را لمس کنیم، زیبایی آفرین است و این ظرفیت را دارد که در این زمانه آشوب و تفرقه، اسباب وحدت میان مسلمانان و همه کسانی باشد که به آزادگی و عدالت می اندیشند.